Pas maar op voor de boze wolf

Via de leesclub van de boekenreizigers heb ik pas maar op voor de boze wolf, geschreven door Marcella Kleine, gelezen. In de regio waar de hoofdpersoon, Imke en haar gezin, woont krijgen ze te maken met de wolf. Het vee van de verschillende boeren en ook hobby boeren is niet meer veilig voor deze wolf. En de mogelijkheid bestaat ook nog dat ook kinderen niet meer veilig zijn. De spanningen in de regio lopen op. Niet alleen bij de (hobby) boeren, maar ook onder de gewone mensen. Er zijn natuurlijk altijd voor- en tegenstanders van de wolf. Daarnaast krijgt Imke ook te maken met haar eigen demonen, de “Wolvenman”. Hij haalt vervelende dingen met haar uit en hij bedreigt ook haar dochter. Maar Imke staat helemaal alleen in haar angsten. Ze kan er helaas met niemand over praten. Lukt het haar om haar hoofd boven water te houden en er achter te komen wie toch die wolvenman is die haar zo het leven zuur maakt?
De cover is al prachtig. Met die paarse kleuren van heide, de vrouw die in de heide ligt en de wolf die je indringend aankijkt. De vraag is dan wie die vrouw is en of alles toch nog ok met haar is. Zo alles bij elkaar trekt de cover me al erg aan en ben ik nieuwsgierig naar het verhaal. Het boek is geschreven uit het perspectief van Imke. De gedachten van de wolvenman komen soms tussendoor in cursief gedrukte tekst. Uit deze cursief gedrukte tekst kon ik tot bijna aan het eind van het boek niet opmaken wie nu toch die wolvenman was. Je voelt bij bijna alles wat Imke doet al haar angst en aarzeling met betrekking tot de wolf. Maar zeker ook met betrekking tot de wolfman. Deze angst en aarzeling word in het hele boek niet minder. Naast Imke zijn ook de andere personages goed uitgewerkt. Al met al een goed boek waarin ik maar bleef lezen, omdat ik toch wel erg benieuwd was hoe het verhaal toch verder zou gaan.
4*