een hart vol liefde

Als eerste, lees deze review niet wanneer je Voor wie ik ga nog niet heb gelezen. Voor wie ik blijf is namelijk deel 2 in de Bram en Xeno duologie.

Voor wie ik blijf speelt zich drie jaar na Voor wie ik ga af. Nadat Bram zijn opleiding tot docent ergens anders heeft voltooid, komt hij op verzoek weer terug naar zijn oude school. Hij wordt gevraagd om zich met een project bezig te houden voor jongeren die in de reclassering zitten. Xeno is net uit de gevangenis en zal deelnemen aan dit project. Na drie jaar zien Bram en Xeno elkaar weer en ondanks de tijd er tussen, zijn de gevoelens nog altijd aanwezig.

In dit deel leer je hoe het verder gaat en wordt er ook veel over het leven van Xeno en zijn familie verteld. De karakters worden nog meer verdiept, en zo ook de liefde van Bram en Xeno.

'Wat ik graag zou willen, is om samen te zijn, als twee balken in een houten constructie : met van de speciale 'verlopen' die precies in elkaar passen en sterker zijn dan ze ooit waren. Zo'n relatie wil ik. Niet als toevoeging aan elkaar, maar als een verband.'

Ook deze quote vond ik weer prachtig. Hoe met simpele woorden, toch zoiets moois gezegd kan worden. Ik vind Anne daar echt een woordkunstenaar in. Simpel, duidelijk, mooi en vlot. Ik bleef maar lezen, want wilde graag weten hoe het af ging lopen. Ook in dit deel ging ik door een emotieachtbaan heen.

Deel 1 was een boek waar nauwelijks spice in voorkwam, een boek dat ik prima aan mijn dochter zou kunnen laten lezen. In deel 2 is de spice wel een stukje meer. Niet heel expliciet, maar iets te veel voor mijn dochter. Over een paar jaartjes weet ik dat ze ook deze boeken zal verslinden en dat ook bij haar een plekje is voor Bram en Xeno.

En nu ik de laatste zinnen van deze review schrijf, word ik toch een beetje verdrietig. Het was zo leuk om Bram en Xeno in mijn leven te hebben en nu moet ik toch voor even afscheid van ze nemen. Tot over een jaartje of zo, want dan duik ik gewoon weer in de wereld van Bram en Xeno.