Lezersrecensie
Oprecht geprobeerd, maar niet mijn ding.
173 pagina's geprobeerd om te genieten. 18 hoofdstukken gezocht naar de eigenheid van het verhaal. Een maand eens de pauzeknop ingeduwd.
Ondanks alle pogingen, kon de Bloemendochters niet helemaal overtuigen.
De Bloemendochters van Tessa Collins is een familieverhaal over geheimen en verbondenheid. Na het overlijden van Dalia's grootmoeder ontdekt ze een doos vol oude brieven en foto’s. Deze leiden haar naar het verborgen verleden van haar overleden moeder, die worstelde met liefde, verlies en keuzes die haar leven voorgoed hadden veranderd. Terwijl Dalia Mexico doorkruist om de puzzel te ontrafelen, komt ze dichter bij de waarheid over haar familie én zichzelf. Nieuwe vriendschappen, een mogelijkse liefde, laten haar twijfelen aan haar identiteit. Hoort ze thuis in de familiezaak in Cornwall of zal haar Mexicaans bloed haar nieuwe oorden laten verkennen?
Het verhaal kan ontroerend en meeslepend aanvoelen, als je echter niet de verhalen over de "Zeven Zussen" eerder las.
De gelijkenissen zijn voor mij als lezer te treffend om de eigenheid van dit verhaal te kunnen ervaren.
Collins' verhaal gaat traag vooruit en verliest zichzelf wat in uitgebreide omschrijvingen. Zo gaat de vlotte leesdynamiek verloren en is het hunkeren naar wendingen in de verhaallijn.
Ondanks alle pogingen, kon de Bloemendochters niet helemaal overtuigen.
De Bloemendochters van Tessa Collins is een familieverhaal over geheimen en verbondenheid. Na het overlijden van Dalia's grootmoeder ontdekt ze een doos vol oude brieven en foto’s. Deze leiden haar naar het verborgen verleden van haar overleden moeder, die worstelde met liefde, verlies en keuzes die haar leven voorgoed hadden veranderd. Terwijl Dalia Mexico doorkruist om de puzzel te ontrafelen, komt ze dichter bij de waarheid over haar familie én zichzelf. Nieuwe vriendschappen, een mogelijkse liefde, laten haar twijfelen aan haar identiteit. Hoort ze thuis in de familiezaak in Cornwall of zal haar Mexicaans bloed haar nieuwe oorden laten verkennen?
Het verhaal kan ontroerend en meeslepend aanvoelen, als je echter niet de verhalen over de "Zeven Zussen" eerder las.
De gelijkenissen zijn voor mij als lezer te treffend om de eigenheid van dit verhaal te kunnen ervaren.
Collins' verhaal gaat traag vooruit en verliest zichzelf wat in uitgebreide omschrijvingen. Zo gaat de vlotte leesdynamiek verloren en is het hunkeren naar wendingen in de verhaallijn.
1
Reageer op deze recensie
