Lezersrecensie
Een realistisch en leerzaam boek dat zorgt voor leesplezier met een gouden randje
Het is alweer zo’n acht weken geleden dat de zesde youngadultroman ‘Alleen thuis’ van Carlie van Tongeren verscheen. Zoals we inmiddels van haar gewend zijn, schuwt ze ingewikkelde onderwerpen niet. Deze keer koos ze ervoor te schrijven over jongeren, die om verschillende redenen niet thuis kunnen wonen en de frustraties en teleurstellingen die dit met zich meebrengt.
In het begin lees je het verhaal van Juna en Lennon, die qua gedrag en interesses mijlenver uit elkaar liggen, nog door een neutrale bril, maar gaandeweg het verhaal slaagt Carlie erin dat zich steeds meer sympathie voor beide hoofdrolspelers ontwikkelt. Ze laat beide hoofdpersonen meer en meer bij elkaar komen en laat hen een mooie, met vallen en opstaan gepaard gaande ontwikkeling doormaken.
Het verhaal van beide jongeren wordt afgewisseld met harde en emotionele brieven van vier verschillende medespelers. Die zijn enorm van toegevoegde waarde, want ze geven een zeer goede inkijk in de niet altijd fijne werkelijkheid waarin deze jongeren opgroeien. Carlie zorgt daarnaast middels de geduldige rol van pleegouders Hanna en James voor veel begrip voor hun problematische pubertijd.
De gasthuisjongeren in ‘Alleen thuis’ zijn eigenlijk niet anders dan hun leeftijdgenoten, maar ze komen ongewild in een neerwaartse spiraal van grenzen opzoeken en tegen de keer in zijn terecht. Toch laat de auteur hen niet vallen en laat ook de echte jongeren achter hen zien. Ze geeft stof tot nadenken, ook voor docenten, en zeker om hen in te laten zien hoe verschillend jongeren kunnen opgroeien.
Door het hele boek heen merk je dat Carlie zich heel goed heeft verdiept in wat het niet thuis kunnen opgroeien voor jongeren betekent. Door die geweldige research slaagt ze erin het boek van begin tot eind zeer realistisch neer te zetten. En dat doet ze wel zodanig dat de mooi geschreven situaties als filmbeelden aan je voorbijtrekken en ook nog wel even op je netvlies blijven hangen.
Zonder te willen verklappen hoe het afloopt is de keuze van dit einde de beste die de auteur had kunnen maken. Het geeft in ieder geval stof tot nadenken en biedt mooie aanknopingspunten om er met jongeren over in gesprek te gaan. Ze slaagt er ook ruimschoots in om de vraag ‘Wat is thuis als je niet meer thuis kunt wonen?’ te beantwoorden.
‘Alleen thuis’ is bovendien een prachtig voorbeeld van Carlie’s ontwikkeling als auteur. Sinds haar eerste YA ‘Heerestraat & Rozenlaan’ maakt ze een enorme groei door en persoonlijk vind ik ‘Alleen thuis’ haar beste jeugdroman tot nu toe.
‘Alleen thuis’ wordt gekenmerkt door een helder en niet al te ingewikkeld taalgebruik.
De verhaallijnen zijn prima te volgen door de korte hoofdstukken, die elkaar qua vertelperspectief voortdurend afwisselen, waardoor het leestempo hoog blijft. Ook is de keuze voor hoofdstuktitels i.p.v. hoofdstuknummers een juiste. Het staat geregistreerd als D-boek (14+), maar wordt nergens te zwaar beschreven waardoor ik het ook al wel zou aanraden voor 13+.
Kortom, ‘Alleen thuis’ is een realistisch en leerzaam boek dat zorgt voor leesplezier met een gouden randje en dat terecht vijf sterren verdient.
In het begin lees je het verhaal van Juna en Lennon, die qua gedrag en interesses mijlenver uit elkaar liggen, nog door een neutrale bril, maar gaandeweg het verhaal slaagt Carlie erin dat zich steeds meer sympathie voor beide hoofdrolspelers ontwikkelt. Ze laat beide hoofdpersonen meer en meer bij elkaar komen en laat hen een mooie, met vallen en opstaan gepaard gaande ontwikkeling doormaken.
Het verhaal van beide jongeren wordt afgewisseld met harde en emotionele brieven van vier verschillende medespelers. Die zijn enorm van toegevoegde waarde, want ze geven een zeer goede inkijk in de niet altijd fijne werkelijkheid waarin deze jongeren opgroeien. Carlie zorgt daarnaast middels de geduldige rol van pleegouders Hanna en James voor veel begrip voor hun problematische pubertijd.
De gasthuisjongeren in ‘Alleen thuis’ zijn eigenlijk niet anders dan hun leeftijdgenoten, maar ze komen ongewild in een neerwaartse spiraal van grenzen opzoeken en tegen de keer in zijn terecht. Toch laat de auteur hen niet vallen en laat ook de echte jongeren achter hen zien. Ze geeft stof tot nadenken, ook voor docenten, en zeker om hen in te laten zien hoe verschillend jongeren kunnen opgroeien.
Door het hele boek heen merk je dat Carlie zich heel goed heeft verdiept in wat het niet thuis kunnen opgroeien voor jongeren betekent. Door die geweldige research slaagt ze erin het boek van begin tot eind zeer realistisch neer te zetten. En dat doet ze wel zodanig dat de mooi geschreven situaties als filmbeelden aan je voorbijtrekken en ook nog wel even op je netvlies blijven hangen.
Zonder te willen verklappen hoe het afloopt is de keuze van dit einde de beste die de auteur had kunnen maken. Het geeft in ieder geval stof tot nadenken en biedt mooie aanknopingspunten om er met jongeren over in gesprek te gaan. Ze slaagt er ook ruimschoots in om de vraag ‘Wat is thuis als je niet meer thuis kunt wonen?’ te beantwoorden.
‘Alleen thuis’ is bovendien een prachtig voorbeeld van Carlie’s ontwikkeling als auteur. Sinds haar eerste YA ‘Heerestraat & Rozenlaan’ maakt ze een enorme groei door en persoonlijk vind ik ‘Alleen thuis’ haar beste jeugdroman tot nu toe.
‘Alleen thuis’ wordt gekenmerkt door een helder en niet al te ingewikkeld taalgebruik.
De verhaallijnen zijn prima te volgen door de korte hoofdstukken, die elkaar qua vertelperspectief voortdurend afwisselen, waardoor het leestempo hoog blijft. Ook is de keuze voor hoofdstuktitels i.p.v. hoofdstuknummers een juiste. Het staat geregistreerd als D-boek (14+), maar wordt nergens te zwaar beschreven waardoor ik het ook al wel zou aanraden voor 13+.
Kortom, ‘Alleen thuis’ is een realistisch en leerzaam boek dat zorgt voor leesplezier met een gouden randje en dat terecht vijf sterren verdient.
1
Reageer op deze recensie