Lezersrecensie
Prachtige oorlogsroman vol tegenstellingen
Nadat ik ‘Het meisje dat er niet mocht zijn’ van Wilma voor de laatste keer dichtsloeg, bleef ik minutenlang stil. Peinzend over het indrukwekkende verhaal dat ik zojuist had gelezen. Wat had ik nou eigenlijk gelezen? Was het fictie of non-fictie? Waarschijnlijk een combinatie van die twee, want de auteur is erin geslaagd beide onlosmakelijk door elkaar heen te vlechten.
Prachtig filmisch beschreven lees je het verhaal vanuit twee perspectieven: de historie van de zestienjarige Nora in 1943 en haar even oude dochter Ditte, maar dan in 1961. Aan het begin heb je even de indruk dat het dezelfde kant op zal gaan als ‘Het meisje met de vlechtjes’, maar niets is minder waar. Wanneer Nora actief deelneemt aan het verzet, krijgt het na een toevallige ontmoeting een traag verlopende wending naar een onmogelijke liefde.
‘Het meisje dat er niet mocht zijn’ is een verhaal met nog meer tegenstellingen. Waar de ene generatie vol zit met vragen over het verleden, zwijgt de andere als het graf. Waar de een zich van geen kwaad bewust is, spreekt de ander schande van hetzelfde. Ook de schrijfstijl doet een duit in het zakje. Die is soms liefkozend, maar hier en daar hartverscheurend. Verder slaagt de auteur er voortdurend in de vraag wat goed en fout is op te roepen, zonder daarbij zelf stelling te nemen.
De krachtige hoofdrollen van Nora en Ditte worden afgewisseld met de liefdevolle rollen van het Joodse meisje Rivka en haar moeder, maar ook met de harde, brute en minder begripvolle rollen van Dittes ‘vader’ en een aantal Duitse bezetters. Daardoor word je als lezer van de ene emotie in de andere geslingerd. De afwisseling van de beide vertelperspectieven is een geweldige vondst en zorgt voor een steeds verder naar een climax toelopend einde.
Wilma Geldof zet met dit verhaal weer een steengoede roman neer. Het is een verhaal over liefde, onzekerheid, verraad en vriendschap. Een verhaal dat raakt, niet gewoon raakt, maar diep onder je huid kruipt. Dat maakt het zoals de auteur ook zelf zegt meer geschikt 14+, hoewel zeker de fragmenten aan het begin ook voor een jongere, sterke lezer toegankelijk zijn. Uit het mooie nawoord en het woord van dank blijkt dat Wilma Geldof niets aan het toeval heeft overgelaten en zich tot in ieder detail heeft verdiept.
Prachtig filmisch beschreven lees je het verhaal vanuit twee perspectieven: de historie van de zestienjarige Nora in 1943 en haar even oude dochter Ditte, maar dan in 1961. Aan het begin heb je even de indruk dat het dezelfde kant op zal gaan als ‘Het meisje met de vlechtjes’, maar niets is minder waar. Wanneer Nora actief deelneemt aan het verzet, krijgt het na een toevallige ontmoeting een traag verlopende wending naar een onmogelijke liefde.
‘Het meisje dat er niet mocht zijn’ is een verhaal met nog meer tegenstellingen. Waar de ene generatie vol zit met vragen over het verleden, zwijgt de andere als het graf. Waar de een zich van geen kwaad bewust is, spreekt de ander schande van hetzelfde. Ook de schrijfstijl doet een duit in het zakje. Die is soms liefkozend, maar hier en daar hartverscheurend. Verder slaagt de auteur er voortdurend in de vraag wat goed en fout is op te roepen, zonder daarbij zelf stelling te nemen.
De krachtige hoofdrollen van Nora en Ditte worden afgewisseld met de liefdevolle rollen van het Joodse meisje Rivka en haar moeder, maar ook met de harde, brute en minder begripvolle rollen van Dittes ‘vader’ en een aantal Duitse bezetters. Daardoor word je als lezer van de ene emotie in de andere geslingerd. De afwisseling van de beide vertelperspectieven is een geweldige vondst en zorgt voor een steeds verder naar een climax toelopend einde.
Wilma Geldof zet met dit verhaal weer een steengoede roman neer. Het is een verhaal over liefde, onzekerheid, verraad en vriendschap. Een verhaal dat raakt, niet gewoon raakt, maar diep onder je huid kruipt. Dat maakt het zoals de auteur ook zelf zegt meer geschikt 14+, hoewel zeker de fragmenten aan het begin ook voor een jongere, sterke lezer toegankelijk zijn. Uit het mooie nawoord en het woord van dank blijkt dat Wilma Geldof niets aan het toeval heeft overgelaten en zich tot in ieder detail heeft verdiept.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van hijvannederlands
Gesponsord
Als er een vreemde jongen arriveert in het sprookjesachtige dorp Near, duurt het niet lang voordat er kinderen verdwijnen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
