Lezersrecensie
Avontuurlijke zoektocht met hoog 'Douwe Dabbert' gehalte
Het eerste deel van ‘De zeven sleutels’, ‘Het pad van de roverkoning’ is een bijzonder origineel verhaal en een zeer sterk debuut van auteur Tom Rijpert. Vanaf het begin word je middels de hoofdpersoon Kobold het verhaal ingezogen. Het lijkt wel alsof hij dezelfde truc bij zijn lezers toepast als die Kobold gebruikt om zijn medepersonages een rol te laten spelen in zijn avontuurlijke zoektocht naar een mysterieuze schat.
Het boek barst van de vooruitblikken, terugblikken en herbelevingen vanuit de standpunten van de medehoofdrolspelers. Daardoor lijkt het enigszins verwarrend, maar niets is minder waar. Het werkt juist zeer verhelderend en komt de sierlijk in elkaar verweven verhaallijnen ten goede.
Het is zeer waarschijnlijk dat de auteur bij het schrijfproces is geïnspireerd door de bij 50-plussers zeer bekende tv-serie als de ‘Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen meneer?’ of films als ‘The Hobbit’. Fantasie en werkelijkheid bewegen zich op een nauwe scheidslijn van elkaar, want Tom Rijpert houdt de lezer vaak een interessante spiegel voor.
Door zijn beeldende vertelstijl zie je het hele avontuur als een film aan je voorbijtrekken. Als je dat als auteur voor elkaar kunt krijgen, zorg je voor een flinke dosis leesplezier. Daarnaast vind ik het verhaal een zeer hoog ‘Douwe Dabbert’ gehalte hebben. En dat bedoel ik positief. Telkens als er iets fout dreigt te lopen, biedt een van de hoofdpersonen uitkomst en worstelt men zich soms letterlijk met goed gevolg door allerlei netelige situaties heen.
Wat voor jonge lezers ook wel heel prettig is, zijn de korte hoofdstukken en het zeer prettig leesbare lettertype. Ook aan de cover van het boek is de nodige aandacht besteed. Alleen al die nodigt uit om het uit de boekenkast te pakken. En wat ik ook zeer prettig vind, is dat er een voor 10+ geschikt en genderneutraal verhaal is neergezet. Wat verder opvalt is dat de onderlinge omgang niet altijd even fraai is, maar dat de auteur nergens vervalt in grof taalgebruik.
Je begrijpt vast dat ik direct verder ga met ‘Voorbij de val’, het tweede deel van ‘De zeven sleutels’, want ik kan niet wachten om te ontdekken hoe die avontuurlijke zoektocht afloopt.
Het boek barst van de vooruitblikken, terugblikken en herbelevingen vanuit de standpunten van de medehoofdrolspelers. Daardoor lijkt het enigszins verwarrend, maar niets is minder waar. Het werkt juist zeer verhelderend en komt de sierlijk in elkaar verweven verhaallijnen ten goede.
Het is zeer waarschijnlijk dat de auteur bij het schrijfproces is geïnspireerd door de bij 50-plussers zeer bekende tv-serie als de ‘Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen meneer?’ of films als ‘The Hobbit’. Fantasie en werkelijkheid bewegen zich op een nauwe scheidslijn van elkaar, want Tom Rijpert houdt de lezer vaak een interessante spiegel voor.
Door zijn beeldende vertelstijl zie je het hele avontuur als een film aan je voorbijtrekken. Als je dat als auteur voor elkaar kunt krijgen, zorg je voor een flinke dosis leesplezier. Daarnaast vind ik het verhaal een zeer hoog ‘Douwe Dabbert’ gehalte hebben. En dat bedoel ik positief. Telkens als er iets fout dreigt te lopen, biedt een van de hoofdpersonen uitkomst en worstelt men zich soms letterlijk met goed gevolg door allerlei netelige situaties heen.
Wat voor jonge lezers ook wel heel prettig is, zijn de korte hoofdstukken en het zeer prettig leesbare lettertype. Ook aan de cover van het boek is de nodige aandacht besteed. Alleen al die nodigt uit om het uit de boekenkast te pakken. En wat ik ook zeer prettig vind, is dat er een voor 10+ geschikt en genderneutraal verhaal is neergezet. Wat verder opvalt is dat de onderlinge omgang niet altijd even fraai is, maar dat de auteur nergens vervalt in grof taalgebruik.
Je begrijpt vast dat ik direct verder ga met ‘Voorbij de val’, het tweede deel van ‘De zeven sleutels’, want ik kan niet wachten om te ontdekken hoe die avontuurlijke zoektocht afloopt.
1
Reageer op deze recensie