De hooikinderen

'De hooikinderen' is voor Eva Verlinden een eerste uitstap naar het historische genre, het boek is gebaseerd op de anekdotes van haar grootmoeder als weeskind in de oorlogsjaren.

Centraal in het verhaal staat de bijna 14-jarige Suzanna die opgroeit in een huis met meerdere broertjes en zusjes. Wanneer haar vader het moeilijker krijgt om de eindjes aan elkaar te knopen stuurt hij Suzanne naar haar oom en tante die een boerderij runnen in het pittoreske kleine dorpje Roucourt vlak bij de Franse grens. Het kost Suzanna wel wat inspanning om zich thuis te gaan voelen in Wallonië, niet alleen is de taal een behoorlijke drempel maar ook oom Gaston blijkt niet zo erg gastvriendelijk te zijn. Haar leven is drastisch veranderd en ondanks het zware werk dat Suzanna moet verrichten op de boerderij, probeert ze haar toch staande te houden door brieven te schrijven aan haar lieve zus Beatrijs. Op deze manier kan ze al haar avonturen alsnog delen, vindt ze troost in de schrijfsels van haar zus en wordt het lange wachten op de kerstperiode om opnieuw naar huis te gaan wat draaglijker. Helaas breekt kort nadien de Eerste Wereldoorlog uit en moet Suzanna noodgedwongen langer op de boederij blijven. Tegelijkertijd ontdekt ze een vreselijk geheim op de boerderij, waardoor ze al snel in woelige vaarwaters terechtkomt.

Toen ik de cover van dit boek voor de allereerste keer zag was ik er instant verliefd op, de zachte sepiakleuren, de klaprozen en de duidelijke verwijzing naar de briefwisseling tussen de zussen geven onmiddellijk de tijdsgeest weer. Ook het binnenwerk van het boek is werkelijk fantastisch mooi, zo worden de brieven naar Bea zeer mooi geaccentueerd en zijn de kleine tekeningen van klaprozen tussendoor zeker een grote meerwaarde.

De schrijfstijl van Linden is erg meeslepend en zorgt ervoor dat de lezer al snel helemaal in het verhaal zit. Het boek is geschreven in het ik-perspectief van het hoofdpersonage Suzanna en wordt afgewisseld met de brieven die ze naar haar zus Bea op papier zet, wat ik zelf erg origineel vond. Wel vond ik het jammer dat de brieven die vanuit het standpunt van haar zus geschreven werden niet integraal in het verhaal zijn opgenomen, dit zou wellicht de dichte band tussen de zussen nog meer belicht hebben en voelt een beetje als een gemiste kans.

De schrijfstijl van Linden is in dit boek vlot en eenvoudig en past ook helemaal bij een jong tienermeisje, zeker in deze specifieke tijdsgeest waar de kinderen van toen toch nog wat langer 'kinds' werden gehouden en niet altijd de nodige open en transparante gesprekken met ouders konden voeren. Het personage van Suzanna werd mooi neergezet, doorheen het verhaal groeit ze uit van een ietwat onzeker tienermeisje tot een jonge vrouw die weet wat ze wil en sterker in het leven staat. Hier en daar was het leestempo wat mij betreft net een tikkeltje te hoog, waardoor ik soms wat diepgang miste om de volle beleving van Suzanna's gevoelens helemaal te laten insijpelen.

Ik heb absoluut genoten van dit zeer bijzondere verhaal, de historische setting is heel mooi verweven doorheen het verhaal en geeft heel wat bekende (of voor sommigen nog onbekende) aspecten weer van WO I. 'De hooikinderen' is een verhaal van verdriet, spanning, dreiging en geweld maar evenzeer ook van vriendschap, medeleven, empathie, liefde, troost en bovenal hoop en smaakt absoluut naar meer!