Hartverwarmend mooi!

In 'Love Rock', het tweede deel van de Cornwall-serie mogen we opnieuw onze koffers pakken en terugreizen naar het charmante stadje Marazion, met het prachtige St Michael's Mount als een postkaartje op de achtergrond. Dit keer draait het verhaal om Matthew, chef-kok en eigenaar van het prestigieuze Godolphin hotel en beste vriend van Iselle en Nicholas. Matthew heeft een warme persoonlijkheid en staat altijd klaar voor zijn vrienden, maar op liefdesvlak wil hij zich niet binden aan een vaste partner en houdt hij vast aan de vluchtigheid van scharrels voor één nacht, dat komt vooral door de littekens die hij draagt uit zijn jeugdjaren.

Kayleigh De Ridder is nieuw in de streek en woont samen met haar zoontje David in Shepherd's Cottage. Het Godolphin kampt met een personeelstekort en Kayleigh wordt al snel door Matthew aangeworven als de nieuwe afwashulp. Na enkele weken valt het Matthew op dat ze niet alleen een stil
en hardwerkend type is, maar dat Kayleigh zich tijdens de pauze ook wat afzondert van de andere collega's. Meer nog, het lijkt alsof ze bewust bepaalde vragen over haar verhuis lijkt te ontwijken. Het is overduidelijk dat ook Kayleigh een behoorlijke rugzak met zich meedraagt.
Wanneer Matthew onverwachts nogal explosief reageert op de aanwezigheid van haar zoontje in de hotelkeuken, zit er niks anders op dan de volgende dag zijn excuses persoonlijk te gaan aanbieden en te hopen dat Kayleigh zijn gedrag door de vingers ziet.

Ook deze keer is de cover van het boek gewoonweg prachtig en -zoals bij elk Stui-boek trouwens- perfect passend bij het verhaal. Na deel 1 van de Cornwall-serie, waarin het heerlijk was om het liefdesverhaal van Iselle en Nicholas te mogen beleven, was ik uitermate nieuwsgierig naar het verhaal van Matthew. Stui zorgt opnieuw voor een adembenemende setting, waar feitelijke weetjes over de streek op een zeer natuurlijke manier in het verhaal verweven worden. In elk boek laat Stui zien hoe grondig ze haar huiswerk maakt, het lijkt alsof ze elke streek op haar duimpje kent.
Ze slaagt er opnieuw moeiteloos in om haar personages subliem neer te zetten : elk personage draagt zijn of haar verleden met zich mee en net die gelaagdheid draagt er toe bij dat ze van bij de eerste pagina onder je huid kruipen. Je beleeft hun verhaal als lezer werkelijk mee. Het is alsof je zelf rondloopt in Marazion, af en toe binnenspringt in het Godolphin en op de thee gaat bij Iselle en Nicholas of even binnenwandelt in de boekwinkel, wat een heerlijk weerzien was het met al deze oude bekenden. In dit verhaal heeft David, het zoontje van Kayleigh absoluut mijn hart gestolen, hij is werkelijk het zonnetje in huis en met zijn avontuurlijke karakter trekt hij zijn moeder steeds vaker over de streep om wat meer plezier toe te laten in haar leven.

Enkele weken terug gebruikte Stui de naam 'deepgood' in één van haar blogs om haar werk te omschrijven en dat woord dekt inderdaad volledig de lading wat mij betreft: ik ken werkelijk geen enkele andere auteur die op een ogenschijnlijk luchtige en onbekommerde manier een extra diepgaande dimensie kan verwerken in een romantisch liefdesverhaal. Haar talent om het hele boek door steeds de balans te houden tussen lichthartig en emotioneel geladen thema's is voor mij onovertreffelijk. Ze hanteert haar schrijverspen zo authentiek en vanuit het hart dat je als lezer niet anders kan dan halsoverkop verliefd te worden op haar verhalen.

Ondertussen zijn de tekeningen van Rudi boven elk hoofdstuk voor mij een onmisbare meerwaarde geworden: naast de schrijfstijl van Stui dragen deze illustraties nog extra bij aan de beleving van de lezer, ik zou ze haast niet meer kunnen missen!

Helaas doet het bij elk Stui-boek pijn om de laatste bladzijde om te slaan en het boek in de kast te plaatsen. Ik verheug er mij nu al op om helemaal opnieuw verliefd te worden op deel 3!
Aanrader van jewelste!