Lezersrecensie
Verhaal met een moraal
108 gongslagen Yoshimura Keiko. Een verhaal met een moraal. Een boek met een boodschap.
Japan, het land van de rijzende zon.
Healing Fiction, m’n eerste kennismaking is mij goed bevallen. Ik mocht dit verhaal als laatste in de reeks voor de Harper Collins leesclub 2024 lezen.
Je staat er nooit alleen voor. With a little help from your friends. Je oogst wat je zaait. Waar je wiegje stond, bepaalt de rest van je leven. Het vogeltje zingt zoals het gebekt is. Een braaf paard is niet hetzelfde als een blij paard. Zelfliefde, naastenliefde, altruïsme. Dit zijn enkele zinnen en woorden die spontaan in me opkomen tijdens het lezen van dit bijzondere boek.
Ik had het boek heel snel uitgelezen want was heel erg nieuwsgierig naar ‘de inhoud van dé brief’. Die ontvangt Mamuro Sohara nl. van een oude klasgenoot. Mamuro is nl. klusjesman op een afgelegen Japans eiland. Máár hij is veel meer dan dat… Hij is de lijm die het eiland bij elkaar houdt. Alles kan hij maken. Meestal zelfs achter de schermen, onbezoldigd en geheim.
Hij houdt enorm veel van het eiland, zijn bewoners, zijn vrouw en dochter. Dit verhaal straalt zoveel liefde uit en tegelijkertijd ook wanhoop. Een zwaard snijdt aan 2 kanten…
We hebben familiaire en gelovige wortels. Herinneringen, tradities, zelfs trauma’s uit onze kindertijd/jeugd, die hebben ons gevormd, die hebben ons sterkere wortels gegeven. We groeien en ontwikkelen ons en de grond waarop we staan. Gezin, school, studie, gemeenschappen m, familiehechtheid geven ons de groeikracht om goed te wortelen. De 108 gongslagen staan voor de cultuur van het eiland. Ze kondigen een einde aan maar tevens ook nieuw een begin.
De rest moeten jullie zelf
lezen. Ik was zeer aangenaam verrast.
Japan, het land van de rijzende zon.
Healing Fiction, m’n eerste kennismaking is mij goed bevallen. Ik mocht dit verhaal als laatste in de reeks voor de Harper Collins leesclub 2024 lezen.
Je staat er nooit alleen voor. With a little help from your friends. Je oogst wat je zaait. Waar je wiegje stond, bepaalt de rest van je leven. Het vogeltje zingt zoals het gebekt is. Een braaf paard is niet hetzelfde als een blij paard. Zelfliefde, naastenliefde, altruïsme. Dit zijn enkele zinnen en woorden die spontaan in me opkomen tijdens het lezen van dit bijzondere boek.
Ik had het boek heel snel uitgelezen want was heel erg nieuwsgierig naar ‘de inhoud van dé brief’. Die ontvangt Mamuro Sohara nl. van een oude klasgenoot. Mamuro is nl. klusjesman op een afgelegen Japans eiland. Máár hij is veel meer dan dat… Hij is de lijm die het eiland bij elkaar houdt. Alles kan hij maken. Meestal zelfs achter de schermen, onbezoldigd en geheim.
Hij houdt enorm veel van het eiland, zijn bewoners, zijn vrouw en dochter. Dit verhaal straalt zoveel liefde uit en tegelijkertijd ook wanhoop. Een zwaard snijdt aan 2 kanten…
We hebben familiaire en gelovige wortels. Herinneringen, tradities, zelfs trauma’s uit onze kindertijd/jeugd, die hebben ons gevormd, die hebben ons sterkere wortels gegeven. We groeien en ontwikkelen ons en de grond waarop we staan. Gezin, school, studie, gemeenschappen m, familiehechtheid geven ons de groeikracht om goed te wortelen. De 108 gongslagen staan voor de cultuur van het eiland. Ze kondigen een einde aan maar tevens ook nieuw een begin.
De rest moeten jullie zelf
lezen. Ik was zeer aangenaam verrast.
0
Reageer op deze recensie