Lezersrecensie
Zusterband
Na de debuutroman van deze schrijfster ‘Cleopatra en Frankenstein’ (die ik overigens nog wil lezen!) is dit nr. 2.
Ik werd quasi onmiddellijk meegesleurd in dit verhaal. Misschien omdat ikzelf 4 zussen heb…?
“Een zus is geen vriendin”
De allereerste zin raakt bij mij al een gevoelige snaar.
Het vervolg nog meer. Ik citeer in het kort: ‘waar komt de behoefte vandaan om iets ingewikkelds als een zussen band te reduceren tot iets banaals als vriendschap?’
Er waren oorspronkelijk met 4. Eéntje is niet meer en dit probeert elk op haar manier te verwerken.
Noodzakelijkerwijs komen ze bij elkaar in het appartement van hun jeugd te New-York.
Daar proberen ze de verkoop ervan tegen te houden.
Ieder individu worstelt met het verleden en het heden.
Ze verschillen dan ook hemelsbreed.
*De ex-verslaafde, nú advocaat.
*De bokser, nu buitensmijter.
*Een model in Parijs.
De lijm, die hun bij elkaar hield, Nicky, de 4de zus wordt gemist. Haar onverwachte dood doet elk fundament van hun gezin wankelen.
We leren ze stukje bij beetje allen kennen met hun talenten, tekortkomingen, liefdes, twijfels. Ook de band met hun ouders, vooral met de moeder, die nog in leven is speelt ook een rol.
Hoe ga je verder na het verlies van een dierbare zus/dochter? Hoe LEEF of OVERLEEF je verder?
Het greep me bij de keel. Feeling blue.
Deze heel diverse werelden die op de een of andere manier tóch met mekaar verbonden zijn.
Ook al is het “slechts” een bloedband die hen bindt.
Dit is een aangrijpend mooi boek, waar je best je tijd voor neemt.
Ik heb dit boek dan ook een hele poos moeten laten bezinken.
BLUE SISTERS Coco Mellors
Na de debuutroman van deze schrijfster ‘Cleopatra en Frankenstein’ (die ik overigens nog wil lezen!) is dit nr. 2.
Ik werd quasi onmiddellijk meegesleurd in dit verhaal. Misschien omdat ikzelf 4 zussen heb…?
“Een zus is geen vriendin”
De allereerste zin raakt bij mij al een gevoelige snaar.
Het vervolg nog meer. Ik citeer in het kort: ‘waar komt de behoefte vandaan om iets ingewikkelds als een zussen band te reduceren tot iets banaals als vriendschap?’
Er waren oorspronkelijk met 4. Eéntje is niet meer en dit probeert elk op haar manier te verwerken.
Noodzakelijkerwijs komen ze bij elkaar in het appartement van hun jeugd te New-York.
Daar proberen ze de verkoop ervan tegen te houden.
Ieder individu worstelt met het verleden en het heden.
Ze verschillen dan ook hemelsbreed.
*De ex-verslaafde, nú advocaat.
*De bokser, nu buitensmijter.
*Een model in Parijs.
De lijm, die hun bij elkaar hield, Nicky, de 4de zus wordt gemist. Haar onverwachte dood doet elk fundament van hun gezin wankelen.
We leren ze stukje bij beetje allen kennen met hun talenten, tekortkomingen, liefdes, twijfels. Ook de band met hun ouders, vooral met de moeder, die nog in leven is speelt ook een rol.
Hoe ga je verder na het verlies van een dierbare zus/dochter? Hoe LEEF of OVERLEEF je verder?
Het greep me bij de keel. Feeling blue.
Deze heel diverse werelden die op de een of andere manier tóch met mekaar verbonden zijn.
Ook al is het “slechts” een bloedband die hen bindt.
Dit is een aangrijpend mooi boek, waar je best je tijd voor neemt.
Ik heb dit boek dan ook een hele poos moeten laten bezinken.
Ik werd quasi onmiddellijk meegesleurd in dit verhaal. Misschien omdat ikzelf 4 zussen heb…?
“Een zus is geen vriendin”
De allereerste zin raakt bij mij al een gevoelige snaar.
Het vervolg nog meer. Ik citeer in het kort: ‘waar komt de behoefte vandaan om iets ingewikkelds als een zussen band te reduceren tot iets banaals als vriendschap?’
Er waren oorspronkelijk met 4. Eéntje is niet meer en dit probeert elk op haar manier te verwerken.
Noodzakelijkerwijs komen ze bij elkaar in het appartement van hun jeugd te New-York.
Daar proberen ze de verkoop ervan tegen te houden.
Ieder individu worstelt met het verleden en het heden.
Ze verschillen dan ook hemelsbreed.
*De ex-verslaafde, nú advocaat.
*De bokser, nu buitensmijter.
*Een model in Parijs.
De lijm, die hun bij elkaar hield, Nicky, de 4de zus wordt gemist. Haar onverwachte dood doet elk fundament van hun gezin wankelen.
We leren ze stukje bij beetje allen kennen met hun talenten, tekortkomingen, liefdes, twijfels. Ook de band met hun ouders, vooral met de moeder, die nog in leven is speelt ook een rol.
Hoe ga je verder na het verlies van een dierbare zus/dochter? Hoe LEEF of OVERLEEF je verder?
Het greep me bij de keel. Feeling blue.
Deze heel diverse werelden die op de een of andere manier tóch met mekaar verbonden zijn.
Ook al is het “slechts” een bloedband die hen bindt.
Dit is een aangrijpend mooi boek, waar je best je tijd voor neemt.
Ik heb dit boek dan ook een hele poos moeten laten bezinken.
BLUE SISTERS Coco Mellors
Na de debuutroman van deze schrijfster ‘Cleopatra en Frankenstein’ (die ik overigens nog wil lezen!) is dit nr. 2.
Ik werd quasi onmiddellijk meegesleurd in dit verhaal. Misschien omdat ikzelf 4 zussen heb…?
“Een zus is geen vriendin”
De allereerste zin raakt bij mij al een gevoelige snaar.
Het vervolg nog meer. Ik citeer in het kort: ‘waar komt de behoefte vandaan om iets ingewikkelds als een zussen band te reduceren tot iets banaals als vriendschap?’
Er waren oorspronkelijk met 4. Eéntje is niet meer en dit probeert elk op haar manier te verwerken.
Noodzakelijkerwijs komen ze bij elkaar in het appartement van hun jeugd te New-York.
Daar proberen ze de verkoop ervan tegen te houden.
Ieder individu worstelt met het verleden en het heden.
Ze verschillen dan ook hemelsbreed.
*De ex-verslaafde, nú advocaat.
*De bokser, nu buitensmijter.
*Een model in Parijs.
De lijm, die hun bij elkaar hield, Nicky, de 4de zus wordt gemist. Haar onverwachte dood doet elk fundament van hun gezin wankelen.
We leren ze stukje bij beetje allen kennen met hun talenten, tekortkomingen, liefdes, twijfels. Ook de band met hun ouders, vooral met de moeder, die nog in leven is speelt ook een rol.
Hoe ga je verder na het verlies van een dierbare zus/dochter? Hoe LEEF of OVERLEEF je verder?
Het greep me bij de keel. Feeling blue.
Deze heel diverse werelden die op de een of andere manier tóch met mekaar verbonden zijn.
Ook al is het “slechts” een bloedband die hen bindt.
Dit is een aangrijpend mooi boek, waar je best je tijd voor neemt.
Ik heb dit boek dan ook een hele poos moeten laten bezinken.
1
Reageer op deze recensie