Lezersrecensie
Mexicooo, Meèèxicoóó!
Mexicooo, Mexicooo!
Een bloemenkwekerij in Engeland. Kleindochters met allemaal bloemennamen.
Dalia is ‘anders’, haar uiterlijke kenmerken stroken niet met de typische “Cornwallse trekken”…
Toegegeven, toen ik in het boek begon had ik moeite met het uit elkaar houden van de diverse personages. De stamboom aan het begin is een hulp maar er ontbreken naar mijn inziens enkele kruisjes.
Wat, naar mijn gevoel geholpen zou hebben om de personen uit elkaar te kunnen houden en alles beter te begrijpen.
Na het overlijden van haar opa en daarna ook oma Rose ontdekken Dalia en haar familieleden een brief.
Die zet de hele wereld van Dalia op z’n kop. Ze heeft nl. een Mexicaanse vader! Dit nieuws slaat in als een bom. Tegelijkertijd vallen enkele puzzelstukjes in elkaar. Waarom ze helemaal anders oogt.
Dus… Dalia gaat nogal onbezonnen met enkel een voornaam op zoek naar haar roots.
Wie ben ik?
Waar kom ik vandaan? Waar hoor ik thuis?
Wanneer ze in Mexico aankomt vind ik haar op verschillende vlakken behoorlijk stom en naïef overkomen, zonder spoilers te verklappen!
Vervolgens wisselen het NU en TOEN, vanaf hoofdstuk 4 elkaar af.
We leren het verleden van de reeds lang overleden mama van Dalia kennen. Haar onverzadigde passie voor de Maya cultuur en opgravingen.
Alsook maken we kennis met de vader en zijn familie.
Het Mexicaanse eten komt ruim aan bod, alsook de cultuur van het land en de zeden en gewoontes.
Wat heel erg boeiend is om te lezen.
Ook de diverse locaties in het land waar ze opgravingen doen zijn een meerwaarde.
Echter, wat mij mateloos stoorde was het veelvoud aan mum & dad.
Maar dat is wellicht een ‘schoonheidsfoutje’ van de vertaalster.
Het voorspelbare einde, daar kon ik mij mee verzoenen.
De nodige dramatiek en suspensie gingen eraan vooraf.
De schrijfstijl is vlot en gemakkelijk, het verhaal leest als een trein vanaf hoofdstuk 5.
Er volgen nog 4 boeken over de andere nichtjes. (Het is eens iets anders dan zussen…)
Deel 2 staat op stapel nl. “De Lentedochter”, locatie is IJsland, voorzien maart ‘25.
Deel 3: “De zomerdochter” speelt zich af in Sri Lanka en volgt later in 2025.
Ik kijk nu al reikhalzend uit naar de volgende!
Een bloemenkwekerij in Engeland. Kleindochters met allemaal bloemennamen.
Dalia is ‘anders’, haar uiterlijke kenmerken stroken niet met de typische “Cornwallse trekken”…
Toegegeven, toen ik in het boek begon had ik moeite met het uit elkaar houden van de diverse personages. De stamboom aan het begin is een hulp maar er ontbreken naar mijn inziens enkele kruisjes.
Wat, naar mijn gevoel geholpen zou hebben om de personen uit elkaar te kunnen houden en alles beter te begrijpen.
Na het overlijden van haar opa en daarna ook oma Rose ontdekken Dalia en haar familieleden een brief.
Die zet de hele wereld van Dalia op z’n kop. Ze heeft nl. een Mexicaanse vader! Dit nieuws slaat in als een bom. Tegelijkertijd vallen enkele puzzelstukjes in elkaar. Waarom ze helemaal anders oogt.
Dus… Dalia gaat nogal onbezonnen met enkel een voornaam op zoek naar haar roots.
Wie ben ik?
Waar kom ik vandaan? Waar hoor ik thuis?
Wanneer ze in Mexico aankomt vind ik haar op verschillende vlakken behoorlijk stom en naïef overkomen, zonder spoilers te verklappen!
Vervolgens wisselen het NU en TOEN, vanaf hoofdstuk 4 elkaar af.
We leren het verleden van de reeds lang overleden mama van Dalia kennen. Haar onverzadigde passie voor de Maya cultuur en opgravingen.
Alsook maken we kennis met de vader en zijn familie.
Het Mexicaanse eten komt ruim aan bod, alsook de cultuur van het land en de zeden en gewoontes.
Wat heel erg boeiend is om te lezen.
Ook de diverse locaties in het land waar ze opgravingen doen zijn een meerwaarde.
Echter, wat mij mateloos stoorde was het veelvoud aan mum & dad.
Maar dat is wellicht een ‘schoonheidsfoutje’ van de vertaalster.
Het voorspelbare einde, daar kon ik mij mee verzoenen.
De nodige dramatiek en suspensie gingen eraan vooraf.
De schrijfstijl is vlot en gemakkelijk, het verhaal leest als een trein vanaf hoofdstuk 5.
Er volgen nog 4 boeken over de andere nichtjes. (Het is eens iets anders dan zussen…)
Deel 2 staat op stapel nl. “De Lentedochter”, locatie is IJsland, voorzien maart ‘25.
Deel 3: “De zomerdochter” speelt zich af in Sri Lanka en volgt later in 2025.
Ik kijk nu al reikhalzend uit naar de volgende!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hilde van Heist
Gesponsord
Het intrigerende verhaal achter de moordenaar van Willem van Oranje. Vol spanning en gruwelijke plottwists!
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
