Wat een geweldige aanvulling op mijn favoriete serie!

Tijdens het lezen van Dageraad boven de boete van Suzanne Collins is het net alsof je je oude vrienden weer ontmoet. Het verhaal draait om Haymitch, in de oorspronkelijke Honger Spelen trilogie de mentor van Katniss en Peeta. Nu is het zijn beurt om als tribuut te worden “uitgekozen” en de manier waarop dit gaat, komt als een volslagen verrassing.

Nu ik dit boek heb gelezen, is het volkomen begrijpelijk dat Haymitch naar de alcohol heeft gegrepen, zo kennen wij hem uit de eerdere trilogie. Dageraad boven de boete is een stuk heftiger en gewelddadiger, vind ik, dan de eerdere boeken. En President Snow is nog veel erger. En dan moet je bedenken, dat de gebeurtenissen in dit nieuwe boek zich jaren eerder afspelen.

Wat Suzanne Collins geweldig goed heeft gedaan, is de verhalen vertellen van de karakters die in de eerdere trilogie voorkomen. Je kunt je nu een voorstelling maken hoe hun leven er uit heeft gezien.

Als grote Hunger Games fan, heb ik heel erg naar dit nieuwe boek uitgekeken en ik heb het in sneltreinvaart uitgelezen. Het is een geweldig goed in elkaar stekend verhaal, en het einde en de epiloog, daar krijg je tranen van in je ogen.
De schrijfstijl is meeslepend, ik kon het boek bijna niet wegleggen. Alles komt in dit boek voorbij: liefde, drama, gevaar, verraad, misleiding, je wordt van de ene plot twist naar de andere gestuurd.

Dageraad boven de boete is prima als eerste Hunger Games boek te lezen, maar voor een echte leeservaring zou ik aanraden eerst de trilogie te lezen, daarna De Ballade van slangen en vuurvogels en daarna pas dit nieuwste boek.