Trage klassieker

Oeroeg is een boek over vriendschap, waarin op een realistische wijze verteld wordt over hoe vriendschappen kunnen verwateren. Als je daar de historische context van Indonesië in meeneemt, krijg je het antwoord op waarom dit boek een van de klassiekers van de Nederlandse literatuur is. Hoewel het boek kort is, voelt het traag aan. De historie van de naamloze hoofdpersoon wordt uitvoerig medegedeeld, Oeroeg lijkt daar slechts een bijrol in te spelen. Pas in de laatste tien pagina’s van dit romannetje lijkt het erop dat er echt iets gebeurt. Zeker in het begin van de roman voelt deze nogal kinderlijk aan, wat past bij de leeftijd van de hoofdpersonen. Problemen worden snel opgelost en op de consequenties van die problemen wordt niet ingezoomd, zoals een kinderbrein waarschijnlijk naar deze problemen zou kijken. Dit steekt af met het taal- en zingebruik, dat vaak oud afdoet, nogal logisch voor een boek uit 1948. Al met al een prima boek, al voelt het trager dan het zou moeten zijn.