Rijk beschrijvend geschreven

En eeuwig zingen de bossen is het eerste deel van een trilogie over het familieverhaal van grootgrondbezitter Dag Bjørndal, dat zich afspeelt in het prachtige, ruige Noorwegen.

Dag Bjørndal is een kille, maar rechtvaardige man, diep verbonden met de natuur en sterk gehecht aan tradities. Naast zijn persoonlijk verdriet worstelt hij met het feit dat men op hem neerkijkt als ‘slechts’ een bewoner van de noordelijke bossen. Zijn grootste tegenstander is Von Gall van Borkland.

Naarmate Dag ouder en welvarender wordt, groeit zijn innerlijke strijd. Hoe moet hij omgaan met zijn diepgewortelde wrok tegenover zijn rivaal? En belangrijker nog: is wraak werkelijk de beste oplossing, of blijft de onrust in zijn binnenste woeden? Zijn gesprekken met God geven een indringend inkijkje in zijn morele worsteling.

In dit prachtige, bijna honderd jaar oude verhaal zijn vele thema’s verweven — om er enkele te noemen: de strijd tussen traditie en vernieuwing, klassenstrijd, de kracht van de natuur, eer, familiebanden en de zoektocht naar verzoening.

Het boek is rijk beschrijvend geschreven: je voelt de ijzige kou op je huid, ziet de kleurrijke schakeringen van het Noorse landschap voor je en hoort de bossen bijna letterlijk zingen. Ook de personages zijn diepgaand uitgewerkt — tot in hun ziel worden hun worstelingen, verlangens en overtuigingen voelbaar gemaakt.

En dan tot slot: die prachtige, krachtige cover. Ik was er meteen door geraakt. Het schilderij Michael Ancher, 1886 van de Deense kunstenaar P.S. Krøyer, te zien in het Art Museum Skagen, sluit naadloos aan bij de sfeer van het verhaal. Krachtig, verstild en vol karakter — precies zoals Dag Bjørndal zelf: ondoorgrondelijk en stevig geworteld in zijn eigen wereld.

Nu ben ik ook ontzettend benieuwd naar de volgende delen: Winden waaien om de rotsen en De weg tot elkander. Maar eerst nog even nagenieten van dit prachtige boek.