Een verhaal-in-een-verhaal

Het verhaal gaat over Janice, schoonmaakster én verhalenverzamelaar. Ze luistert naar de verhalen van haar cliënten en slaat ze op in haar bibliotheek, één verhaal per cliënt. Het zijn mooie, droevige en grappige verhalen van mensen die net zo divers zijn als de verhalen zelf. Tot zij op een dag in contact komt met mevrouw B., een eigenzinnige, nukkige oude dame van in de negentig, die zelf een markant verhaal te vertellen heeft, maar die ook de directe vraag aan Janice stelt: ‘Wat is háár verhaal?’

Janice is een vrouw waarmee je direct bevriend zou willen raken. Ze luistert aandachtig en is er voor je wanneer dat nodig is. Maar naarmate het verhaal vordert, kom je erachter dat Janice inderdaad een eigen verhaal heeft—een verhaal waar ze niet over wil praten. Zowel het personage Janice als dat van mevrouw B. worden goed uitgewerkt. Toch zijn er een paar andere personages over wie ik graag wat meer had willen weten.

De opbouw van het verhaal heeft in het begin een goed tempo, maar gaandeweg werd het wat traag, waardoor ik iets van mijn belangstelling verloor. Richting het einde werd het tempo weer opgepakt.

De schrijfstijl heeft een poëtisch, magisch tintje, wat het juist ook charmant maakt. De hoofdstukken zijn niet al te lang en hebben allemaal een titel in plaats van een nummer of jaartal. Dit geeft het gevoel van een verhaal-in-een-verhaal, wat precies is waar dit boek om draait: je verstoppen voor het verleden in een bibliotheek vol verhalen en het leren loslaten van het verleden.

Een leuk, origineel verhaal, geschreven in vlotte, humoristische tekst, met een fraaie cover.