Ik ben een zakenman. Ik lever een product waar vraag naar is. Ik maak geen slachtoffers.

Kaft die niet veel loslaat van het verhaal.
Een titel waar men alle kanten uit kan.
Een literaire thriller. Just, het kind moet een naam hebben.
Voor mij meer een biografie van gangster Joe Coughlin, tijdens de doorlegging in 1926, Boston.
Zulke verhalen zijn reeds veel geschreven en dus had dit verhaal niet veel nieuws.
De filmrechten zijn reeds verkocht en dat kon men er aanzien.
Geweld en actie mooi beschreven.
Veel ontmoetingen en besprekingen
Soms had men de indruk dat men een draaiboek voor een film in zijn handen had.
We vertrekken bij de jonge Joe als zoon van de vervangende hoofdcommissaris van de politie in Boston.
Zijn loopbaan komt hij in de gevangenis terecht.
Een mooi beeld van dat wereldje en hoe Joe onderdruk gezet word omdat men weet dat hij de zoon is van.
Wanneer hij vrijkomt verhuist naar Ybor city.
Daar krijgen we historische info over de wapensmokkel naar Cuba, Panama enz in ruil voor suiker waarvan rum gemaakt zal worden.
Ook ziet men dat gangsters goed moeten kunnen onderhandelen en een zekere kennis moeten hebben van economie.
Wanneer Joe op zijn hoogte punt is, dan zal het verval ook snel komen.
Op het einde blijft hij over met zijn zoontje..
Mooi:
-Wanneer een huis instort dan heeft de eerste termiet evenveel schuld als de laatste.
- Joe kwam uit een prachtig huis, maar niet uit een prachtig thuis.
- plannen zijn niet meer dan fantasieen tot je ze uitvoert.
De bedoeling van de drooglegging:
de bedoeling was om er de middenklasse productiever mee te maken, maar de middenklasse werd nieuwsgierig. In de laatste 10 jaar is er meer gedronken dan ooit tevoren.
Spijtig maart Dennis Lehane kan beter.
Zie gone baby gone.