Een mierzoete traktatie met wat lijken als spicy touch

Met de roman De Gouden Lepel krijgen we een leuk inkijkje in de wereld achter de schermen van de Amerikaanse variant van Heel Holland Bakt. Een TV programma waarin kandidaten taarten bakken voor een jury en na een afvalrace de beste uiteindelijk de Gouden Lepel mee naar huis neemt. Opgenomen op een afgelegen landgoed met een ouderwets statig landhuis. En, pikant, kandidaten afgesloten van de buitenwereld na het verplicht afgeven van de telefoons.

Jessa Maxwell heeft met haar fictiedebuut wat moeite met het genre van haar roman. Volgens de omslag een thriller, maar dat vind ik toch wat zwaar aangezet, ondanks enkele lijken. Maar wat dan, een keukenmeidenroman, een whodunit, of…..? In ieder geval leest het heerlijk weg, om in stijl te blijven ‘een luchtig baksel’. Het nieuwe modeverschijnsel cosy-crime dekt waarschijnlijk beter de lading. Er gebeuren wat gruwelijke zaken, maar nooit heb je een echt onbehagelijk gevoel. Het kabbelt heerlijk door. Het wordt ook nooit spannend en eigenlijk is de plot ook niet echt doorwrocht. Laten we ons maar beperken tot de typering ‘feel good’. De foute types krijgen straf en voor de goeien valt alles in de juiste plooi.
De stijl is niet spectaculair, geen prachtige zinnen die nopen tot citeren, maar gewoon een goed verhaal, lekker verteld. Een uiterst aangenaam tijdverdrijf.

De opbouw is conform de opzet van het programma. Introductie van de protagonisten via een persaankondiging, waarin kort de doopceel wordt gelicht. Een snelle duiding van de 2 presentatoren en hun onderlinge verhoudingen. Daarnaast lezen we genoeg over de zaken die achter de schermen spelen. Hoe houden ze de formule spannend, wat vergt het aan camerawerk om de juiste emotie en spanning op te bouwen? Kortom, hoe maak je goede televisie.
De korte kennismaking van de bakkers wordt verder uitgediept door de knappe hoofdstuk indeling. Deze zijn opgebouwd aan de hand van de gedachten van de bakkers, het ik-perspectief van een 6-tal bakkers. Op deze manier leren we deze (amateur-)bakkers veel beter kennen. En zodoende ook een beter begrip voor hun reacties tijdens en om de TV opnames. De afstand tussen de kandidaten en de presentatrice wordt ook nog eens aangescherpt door het vertelperspectief bij de programmamakers, het hij-/zij perspectief.
Zelf sta ik zelden of nooit achter het fornuis, maar door de aanstekelijke manier van vertellen over het bakproces zou ik bijna de bakkersschort aantrekken. Kortom een geslaagde culinaire trip.

Zoals gezegd, niet spannend, redelijk voorspelbaar, maar als aangenaam tijdverdrijf een perfect boek. Ik heb het met enorm veel plezier gelezen. Een aanrader voor een paar uurtjes ongecompliceerd leesplezier.

Een prima 3-sterren verhaal.