Een ItaloVlaamse schelmenroman, over de onwaarschijnlijke strijd tussen Ernest en Hem. Een Vespa gestuurde jacht op de canonisatie van zuster Merita

Pierre De Clercq heeft de stoute schoenen aangetrokken en een eerste roman het licht laten zien. Pierre heeft zijn sporen verdiend met de nodige, zeer succesvolle TV series, waaronder klappers als Flikken of Windkracht 10. Om de overgang niet te groot te maken heeft hij de roman op een ingenieuse manier opgebouwd. Hij vertelt een heerlijk verhaal en dat onderbreekt hij regelmatig om met een zekere Liv van gedachten te wisselen over hoe een dergelijk verhaal te vertalen naar het witte doek (of eigenlijk het kleine scherm). Een hele verhelderende zijsprong, de vele dilemma’s die er zijn op het moment dat je de literaire verzinsels moet omzetten naar een verhaal waar mensen van vlees en bloed en decorstukken en/of locaties reëel zijn. Nogmaals heel verhelderend, echter als lezer soms ook wel erg afleidend. Het verhaal staat namelijk als een huis en het wordt ook met een vaart geschreven die je bijna ademloos het boek doet uitlezen. En dan zijn dagelijkse beslommeringen van een regisseur/scenarist erg ondergeschikt en behoorlijk remmend.
Het verhaal is in de beste Vlaamse traditie opgebouwd, met voorbeelden als Dimitri Verhulst, Marnix Peeters of de jonge Brusselmans en Lanoye.
Met heel veel vaart, humor, absurde wendingen en toch met een serieuse ondertoon of thematiek.
Want wat is er vrolijk aan een verkeersongeluk, waarbij een heel gezin in eenmaal weggevaagd wordt en slechts een jonge jongen Ernest overleeft?
Toch weet Pierre dit drama met de nodige luchtigheid te brengen. De wraak op Hem, de Machinist in de Hemel die verantwoordelijk is voor deze dramatische wending in zijn jonge levensbestaan, is fantastisch. En een niet onbelangrijk detail, de jonge, nog naïeve Ernest, die Hem nog een kans geeft ‘daarom had Ernest Hem zeven dagen de kans gegeven om te bewijzen dat het ongeluk een mensenongeluk was.’ De kleine man die Hem een ultimatum stelt, Hem een kans gunt, prachtig. En dan de wraak de stalen wielen die De Zoon verbrijzelt, in 4-voud. Dan weet Hij ook eens hoe dat voelt.
De verhouding Ernest en het Hogere is dus aardig verstoord. Jaren later stapt hij een avontuur in waarbij hij zich in het Roomse rituelen circus stort. De beste vriendin van zijn moeder, Zuster Merita verdient het om heilig verklaard te worden. En dat kun je het beste vanop lokatie, Rome, Het Vaticaan. En vanaf hier volgen wij deze onvermoeibare Ernest en zijn 2 (tijdelijke?) kompanen Livio en Stefania. Uitermate beeldend wordt de stad Rome geschetst en de vele wegen die niet alleen naar deze stad leiden, maar ook naar de Heiligverklaring. Een weg die bewandeld wordt door grotere en kleinere boefjes. Een wereldje apart. Dit levert vele memorabele scenes op, waarbij de nachtelijke, op de bagagedrager van de Vespa gereden ritten het meest tot de verbeelding spreken. En krijgt Ernest uiteindelijk de juiste handtekening om Merita te laten toe treden tot het Rijk der heiligen? Spannend tot de laatste pagina.
België heeft er een prachtige schrijver bij. Ik kijk uit naar de verfilming, maar nog meer naar de volgende roman.