Een delicate balanceeract van een ambiteuze politievrouw tussen (ex-)Gezin en de Job.

Willow Rose schaart zich snel tussen enkele grootheden als Helen Fields (Perfect-serie) en Robert Galbraith (Strike). IJzersterke thrillerseries, waarbij de onderlinge relaties van de hoofdrolspelers en de evolutie daarin minstens even belangrijk zijn als de ingenieuze plots. En aangezien de 2e verhaallijn minstens zo belangrijk is, zou ik een ieder aanraden de serie in de juiste volgorde te lezen. Uiteraard staan de thrillerelementen op zich en zijn los te snappen. Echter gegeven het belang van de persoonlijke ontwikkeling mis je toch een groot deel van de charme van de genoemde series als je ze in willekeurige volgorde leest.
Willow Rose is zeker geen debutant. Haar oeuvre bestrijkt vele genres. En dat merk je. De boeken lezen als een trein. Niet altijd even gruwelijk spannend of razendsnel, maar juist de combi spanning en persoonlijke ontwikkeling maakt het een prima vermaak.
Het knappe is de verweving van het pure politiewerk, waarbij de clichés niet worden geschuwd (altijd te weinig slaap, onregelmatig eten, het schuldgevoel van altijd te laat te zijn of de onmacht de nabestaanden te kunnen troosten) met de persoonlijke ontwikkeling van een pas laat (in een huwelijk met kinderen) uit de kast komen als lesbienne.

Dit tweede deel in de (voorlopig?) driedelige V-serie (Verdwenen, Vermist, Verloren) is weer opgebouwd uit korte hoofdstukken. Grotendeels vanuit het perspectief van protagonist Billie Ann Wilde. Afgewisseld met stukken verteld vanuit passanten, daders of in flashback. En dit werkt, dit geeft dynamiek.
Het verhaal met de nodige cliffhangers, prachtige plotwisselingen, een verrassende ontknoping heeft een einde als perfecte opstap naar deel 3.

Wederom een 4*-er en ik kijk uit naar het vervolg.