Het kon beter

Het boek heb ik gelezen binnen 36 uur en valt voor mij in de categorie weekender. Even tijd vrij maken en je hebt het uit.
Harry Mulisch is de type schrijver waar iedere docent Nederlands bij zweert. Soms bloemige taal, uitgebreide conversaties en af en toe een Latijns quote. Juist omdat het zo gepromoot werd op de MAVO heb ik De Aanslag maar ook Harry altijd ontweken. Maar Mulisch staat op mijn leeslijst samengesteld door AI dus ik kon er niet meer onderuit.
Ik zelf ben geen fan van oorlogsboeken en ook een oorlogsfilm sla ik liever over. Met gezonde tegenzin heb ik het boek opgepakt. Het boek vind ik filmisch geschreven waar door je makkelijk een beeld voor je hebt. Maar ik vind het ook gedateerd. Het voelt voor mij erg jaren 80 aan. De dreiging van de bom bestond nog en de koude oorlog was nog lag niet voorbij. Als Amsterdammer is het leuk om je stad te zien door de beschrijvingen van Mulisch maar het blijft voor mij erg non-fictie. Dat komt misschien ook omdat ik zelf een vriendschap heb gehad met een man van ongeveer Anton’s leeftijd. Ik heb verhalen uit de eerste hand gehoord over het bombardement op Amsterdam Noord, verhalen over de hongertochten door Noord Holland en het afvoeren van mensen. Daarbij is De Aanslag een slap verhaal. Het doet het misschien leuk op het witte doek en op de leeslijst van een MAVO scholier maar een hoogtepunt in de Nederlandse literatuur? Nee.
Gelukkig heb ik er niet veel geld voor betaald voor deze paperback. 10 euro ongelezen met vlek op snede bij De Slegte.