Lezersrecensie
De jonge Brouwers
Na Geheime kamers eerder een teleurstelling. Uiteraard staat Brouwers met dit boek nog aan het begin van zijn schrijverscarrière en ook de tijdsgeest zet een niet te miskennen stempel op dit verhaal. Met magisch-realistische neigingen neemt dit boek ons mee naar het moment waarop Joris Ockeloen wacht op de geboorte van zijn eerste kindje. Op deze bloedhete dag overpeinst Joris Ockeloen in de wachtzaal de wending die de relatie met zijn vrouw heeft genomen met de komst van de baby. Hij neemt de lezer mee in zijn overwegingen en ogenschijnlijk loopt de rest van deze namiddag niet zo best af: zijn vrouw sterft in het kraambed nadat ze het leven schonk aan zijn dochtertje. Op de dag van de begrafenis van zijn vrouw, belandt hij in het huis waar hij zijn jeugdjaren doorbracht: Abeelenhof, dat tegenwoordig deel uitmaakt van een instelling voor fysisch en mentaal gehandicapte kinderen (bemerk dat ook in Geheime Kamers een dergelijke instelling een belangrijke rol speelt). Na een rondleiding door de geneesheer-directeur loopt Joris Ockeloen ei zo na de begrafenis van zijn eigen vrouw mis. Uiteindelijk ontmoet hij op het kerkhof de ziekenhuiszuster die hem terug meeneemt naar de wachtzaal waar het verhaal begon. Samen informeren ze of Ockeloens vrouw nog steeds niet bevallen is.
Uiteindelijk kan dit verhaal gezien worden als het afscheid van zijn kinderjaren en van zijn relatie die hij had met zijn vrouw vòòr de komst van de baby: “Hij heeft het besef dat hij volloopt met wat misschien wel volwassenheid is ...”
Knap geschreven, maar nog niet doorspekt met de relativerende inslag van Brouwers’ latere werk.
Uiteindelijk kan dit verhaal gezien worden als het afscheid van zijn kinderjaren en van zijn relatie die hij had met zijn vrouw vòòr de komst van de baby: “Hij heeft het besef dat hij volloopt met wat misschien wel volwassenheid is ...”
Knap geschreven, maar nog niet doorspekt met de relativerende inslag van Brouwers’ latere werk.
1
Reageer op deze recensie