Lezersrecensie
Je kan niets geloven!
Volgens een school rijmpje stak ze haar vader neer en vermoordde haar moeder, voordat ze haar zus ophing – althans, dat is wat er over de moorden binnen het gezin Hope in de jaren twintig gezegd werd. De enige overlevende was de zeventienjarige Lenora Hope waarvan men dacht dat zij de moorden had gepleegd, maar er was geen bewijs en Lenora heeft het altijd ontkend. Ze woont nog altijd in Hope’s End, het grote landhuis waar de moorden plaatsvonden.
Zestig jaar later vertrekt plots de thuishulp en begint voor Lenora te zorgen. Ze is nu in de zeventig en zit aan haar rolstoel gekluisterd, ze kan alleen nog communiceren met behulp van een typemachine. Op een avond typt Lenora: IK ZAL JE ALLES VERTELLEN. Kit begint te beseffen dat Lenora nooit echt de volledige waarheid spreekt.
Dit boek zorgde ervoor dat je steeds meer wilde weten en stuwde het verleden dat opnieuw werd opgerakeld je verder en verder. Terwijl je nooit weet wat er nu echt gebeurd is en wie de waarheid spreekt.
Zestig jaar later vertrekt plots de thuishulp en begint voor Lenora te zorgen. Ze is nu in de zeventig en zit aan haar rolstoel gekluisterd, ze kan alleen nog communiceren met behulp van een typemachine. Op een avond typt Lenora: IK ZAL JE ALLES VERTELLEN. Kit begint te beseffen dat Lenora nooit echt de volledige waarheid spreekt.
Dit boek zorgde ervoor dat je steeds meer wilde weten en stuwde het verleden dat opnieuw werd opgerakeld je verder en verder. Terwijl je nooit weet wat er nu echt gebeurd is en wie de waarheid spreekt.
1
Reageer op deze recensie