Prachtig verteld

Frankie is twintig jaar oud, woont in Californië bij haar conservatieve ouders en haar toekomst is duidelijk, ze gaat haar school afmaken, trouwen met een "goede man" en de perfecte vrouw des huizes worden. Maar dan krijgt ze voor de eerste keer te horen "Ook vrouwen kunnen helden zijn." Het is 1965 en haar broer is net vertrokken om te gaan vechten in Vietnam, Frankie besluit om als verpleegkundige hem achterna te gaan.
Ze is niet voorbereid voor wat ze er ziet, de chaos en het leed. Maar ze vindt ook haarzelf, ze bouwt er een leven op die haar voor altijd zal vormen.
Frankie veranderd haar toekomst van een vooraf gevormde huisvrouw naar een sterke vrouw die levens red tijdens de chaos van een vernietigende oorlog.
Wanneer ze terug thuiskomt is alles veranderd en wordt de oorlog in vraag gesteld, ook door diegene die haar dierbaar zijn. Ze moet ook omgaan met een zin die ze vaak zal horen: "Er waren geen vrouwen in Vietnam.", "Vrouwen vochten niet, dit is enkel voor veteranen die gevochten hebben."
De vergeten vrouwen was voor mij een ijzersterk, prachtig boek waarvan ik enorm heb genoten. Ik heb veel gehoord en gezien over de Vietnam oorlog en de moeilijkheden tijdens en na voor wie er gevochten heeft. Maar zoals de titel ook aangaf....vrouwen komen niet voor in mijn beeld van herinneringen.
Dit verhaal verteld hun ervaringen ook niet als die van zwakke vrouwen die lager terug naar huis gaan en ok zijn om huisvrouw te worden en in dienst van hun man te staan. Dit zijn de verhalen van de vrouwen die naar de oorlog zijn gegaan en de zin die voor mij veel zei was wat Frankie naar het einde toe begon te zeggen: Je mag blij zijn als je ons niet gezien hebt tijdens de oorlog, want dan moest je leven niet gered worden. "Ons" verwijzend naar de vele vrouwelijke verplegers.