Verrassend mooi verteld

Het boekje voor de boekenweek van 2024 deed me eerst eigenlijk niet veel, behalve dan die tekening van de hond.

Gelukkige ik het wel gelezen want de Chabotten familie verteld over hun familiebestaan op een manier dat het lijkt alsof je op ene bankje bij een gezinslid zit of een kopje thee drinkt met hen en er wordt verteld. Zelfs hond Bril verteld hoe het ouder worden voor hem gaat, wat er verdwijnt en veranderd. Dat was dan ook mijn favoriete stuk. En ook de vader die verteld had voor mij iets die dicht aanvoelde
Ik moet bijna nooit huilen als ik lees (waarschijnlijk omdat ik bijna nooit een boek lees waarin dieren of natuur de hoofdpersonages zijn). Ik heb wel net de tranen laten lopen toen ik dit boekje uitlas. En ja het ging over de laatste dagen van hond Bril, maar de beschrijving van hoe het was voor de gezinsleden deed mij ongeveer dertig jaar teruggaan in de tijd. En die dag doet me nog steeds met een glimlach op mijn gezicht, huilen.