Naar een tijd toen je nog wilde luisteren naar wat gebeurde

Vijfendertig jaar lang is Rudi Vranckx oorlogscorrespondent geweest en voor ongeveer de helft van zijn carrière ben ook ik met zijn verslagen op de VRT opgegroeid. Elke keer opnieuw een oorlog en vooral het Westen dat ging "helpen". Voor iemand als ik die bijna in alles dat we doen, bestaat, ... logica zoekt zijn deze herinneringen niet iets dat helpt om recht te blijven staan in de wereld die de mens creërt. Maar ik had wel bij het luisteren naar de verslagen van Rudi Vranckx nog dat ik er naar zocht. Zijn verslagen waren voor mij nooit van iemand die even zoals vele andere ons kwam vertellen wat er aan de hand was, wie de goede en de slechte waren.... en zoals ook in het boek dat hij geschreven heeft "Mijn kleine oorlog" toont hij dat hij meer probeerde te doen. Alle kanten worden getoond en het was verslaggeving zonder de reeds vooraf geschreven regels. Als verslaggever wilde hij gaan met zijn team van camera- en geluidsman en vertellen wat ze zagen, wat ze hoorden.... Ze gaven hun leven om dit te doen en zonder de bescherming te krijgen die erbij hoorde als je je gedroeg zoals de grotere landen hun teams opdroegen. De laatste twintig jaar heb ik Rudy's verslaggeving over wat er gebeurde in de wereld niet meer gezien en misschien is hierdoor ook het kleine stukje hoop om er nog logica in te vinden verloren gegaan, samen met de interesse.Ik kijk of lees niet meer het nieuws, want een media circus dat toont hoe de mens is heb ik niet nodig om overeind te blijven. Maar hoe Rudy Vranckx vertelt en schrijft helpt me wel. Niet om de hoop terug te brengen, maar wel om nog te willen horen wat er in de wereld gebeurd.
Ondertussen heeft Rudy Vranckx onlangs aangekondigd op pensioen te gaan. Na al die jaren zal dit wel een gemis zijn voor wie naar hem luisterde, maar verdienen doet hij het zeker.
Bedankt @uitgeverijerainbow voor deze niet verwachtte, maar toch prachtige uitgave.