Prachtig, angstaanjagend

Ik heb dit jaar al veel prachtige boeken gelezen, boeken waar ik een heel goed gevoel van kreeg..., Maar dit boek steekt er wel wat uit vanwege het originele, mooie, intrigerend en best wel heftig verhaal
Stel je voor dat er plots wordt gezegd door de leider van het land dat vrouwelijke personen (om te beginnen) maar honderd woorden per dag meer mogen zeggen. Ongeacht je leeftijd. En dat ze ook moeten streven om puur te zijn. Ze mogen niet meer werken.
Dit is wat er plots wordt aangekondigd door de president van het fictieve Amerika. Op een heel realistische manier gelooft Jean en vele anderen niet dat dit zal gebeuren, het is gewoon te gek om het serieus te nemen.
Maar dan krijgt ieder vrouwelijk lid van de maatschappij een "armband" aangemeten die aftelt vanaf honderd.
Al heel vlug worden er camera's gehangen om te voorkomen dat er op een andere manier gecommuniceerd wordt, zoals met gebarentaal, schrijven, ... Als je rebelleert en wordt ontdekt, wordt je nadat je publiek op tv dagenlang tot schande wordt gebracht en gekleineerd, naar een soort werkkamp gebracht. En ja, dit geldt niet voor mannen en jongens. Als je dacht dat niemand je kan tegenhouden om te praten, heb je het fout. Want via het armband wordt het je duidelijk gemaakt, op een pijnlijke manier, wanneer je meer dan je quota aan woorden hebt gezegd.

Ik heb dit een "prachtig" verhaal gevonden waarvan je hoopt dat dit ook nooit zal gebeuren. Maar er zijn al vaker dingen gebeurd die te gek voor woorden waren, dus... Best heftig, maar ook zo intrigerend dat je gewoon moet weten hoe het verder gaat. Wat gebeurd er met Jean en haar dochtertje. Haar zoon, het verhaal van de postbode... op een kalme manier was het voor mij een super spannend verhaal. Applaus voor Christina Dalcher want ze is er in geslaagd om dit originele verhaal ook op een hoog niveau te houden en niet na een tijdje een meer sensatie-achtig verhaal neer te pennen. Prachtig geschreven.