Mooie feelgood met een bittere smaak

Door New Book Collective werd ik benaderd met de vraag of ik de tweede roman van Ann Galland wilde lezen. De roman ‘Bitter’ kan worden gelezen als een vervolg op Aroma maar zeker ook als een alleenstaand verhaal.
Omdat Ann Galland een nieuwe auteur is voor mij, besloot ik om toch eerst Aroma te lezen. Persoonlijk vond ik dat achteraf prettiger. Ik had nu al kennisgemaakt met een paar hoofdpersonages en was daardoor op de hoogte van hun achtergrond.

Dit deel speelt zich af in het sfeerrijke Rome. Guiseppe Russo, een rijke antiquair, is door een grote financiële tegenslag aan lager wal geraakt. Hij sleurt zijn gezin mee in deze ellende en is niet meer in staat om zich te vermannen. Nadat tot overmaat van ramp ook nog de moeder van Elena Russo ineens vertrekt zonder om te kijken naar haar drie kinderen, staat Elena er grotendeels alleen voor om te zorgen voor het gezin.
Om aan voedsel te komen gaat Elena uit op dievenpad. Tijdens een van die strooptochten wordt ze betrapt door Matteo Amato, de sterrenchef van restaurant La Scala.
Deze onverwachtse ‘ontmoeting’ zorgt voor een positieve omslag in haar leven.

De schrijfstijl is doorspekt met Italiaanse woorden en gezegdes en neemt je mee door een sfeervol verhaal. Je krijgt te maken met grote contrasten in het Italiaanse leven. Armoede staat lijnrecht tegenover rijkdom. Corruptie, drugshandel en witwaspraktijken komen volop aan bod. Maar ook verdriet, rouw, bedrog, schuldbesef en een grenzeloos vertrouwen wat tot je ondergang kan leiden, komen op een reële wijze tot uitdrukking.
Wel vereist het enige aandacht om de ingewikkelde transacties goed te kunnen volgen, maar dat doet niets af aan de grote lijn van het verhaal.

Bitter kan op diverse manieren uitgelegd worden. Denk bijvoorbeeld aan kruidenbitter, zwarte koffie, bittere chocolade, maar ook een grote tegenslag in het leven. Elena en Matteo moesten eerst door een ‘bittere pil’ heen alvorens ze op een positieve wijze verder konden met hun leven. Hun doorzettingsvermogen was daarin een stuwende kracht.

Het is geen afgerond verhaal, er zijn nog enkele losse draadjes. Zullen die opgehelderd worden in een volgende roman? Ik hoop het.

Een mooie feelgood met een bittere smaak!