Twist

Een op ware feiten gebaseerd verhaal is vaak een beetje rechtlijnig en saai.

Om de vaart er in te houden moeten er dus kunstgrepen worden toegepast.

Zoals de a-chronologische vertelling. In korte en nog kortere hoofdstukken gekapt. Met hier en daar een onverwachte twist.

Dat kan wonderlijk werken.

Of nergens op slaan.

Zoals hier het geval is.

Want als er al een plan zit in het over en weer springen in de tijd is dat mij ontgaan. Net als waarom Smith zo nodig het lamlendige leven van een middelmatige (en vergeten) schrijver - tijdsgenoot en vriend/rivaal/vijand van Charles Dickens - moet vertellen. Door de ogen van zijn puriteinse nicht dan nog wel.

Nu ja, puriteins. Als het even interessant wordt - een lesbische flirt, een kortstondig sm-experiment - wordt dat snel afgehaspeld, “al waren er momenten in bed waarop ze hem een prop in de mond stopte - niet alleen omdat dit hem opwond, maar ook om hem te weerhouden van een monoloog over de intrige van zijn roman”.

Waarna er weer twintig jaar achter- of veertig jaar vooruit in de tijd wordt gehopt.

En verhuisd. Veel verhuisd ook.

Neen, om het onbeduidende leven van William Harrison Ainsworth te leren kennen, hoef je dit niet te lezen.

Om een beeld te krijgen van het 19de-eeuwse Engeland al evenmin. 


Dan kun je beter Twist eens herlezen. 


Oliver, that is.