Lezersrecensie
Taffy!
Casadastrafobia.
De angst om opwaarts de hemel in te vallen.
Niet de meest voorkomende vrees, laat ons toegeven, maar zeer toepasselijk op de personages in dit wonderlijke boek van Taffy Brodesser-Akner.
Taffy Brodesser-Akner.
Neen, dan liggen de namen van de hoofdpersonages iets makkelijker in de mond:
Beamer (Bernard), Nathan en Jenny (Jennifer), de drie welgestelde kinderen van Carl (Chaim) en Ruth Fletcher, zijn de stralende belichaming van de Joods-Amerikaanse droom.
Die helaas door één grote gebeurtenis wordt overschaduwd: de (kortstondige) kidnapping van de vader, fabriekseigenaar en na ‘het voorval’ (en het geweldige eerste hoofdstuk) nooit meer de oude.
Sindsdien zijn de Fletchers in trouble: ze voeden hun frustraties, verslavingen en depressies als waren het vrolijke puppy’s in een hondenwei.
Het resultaat is een meesterwerk van ongemakkelijkheid, zonder ooit in extreme donkerte te vervallen. Integendeel: de satire is altijd vrolijk, de gebeurtenissen over the top maar nooit overdreven.
Dat Brodesser-Akner (blijven oefenen) de breed uitwaaierende lijnen op het einde ook nog netjes tot een ouroboros weet samen te knopen, bewijst dat hier een groot schrijver aan het werk is.
Eentje met een naam om te onthouden.
De angst om opwaarts de hemel in te vallen.
Niet de meest voorkomende vrees, laat ons toegeven, maar zeer toepasselijk op de personages in dit wonderlijke boek van Taffy Brodesser-Akner.
Taffy Brodesser-Akner.
Neen, dan liggen de namen van de hoofdpersonages iets makkelijker in de mond:
Beamer (Bernard), Nathan en Jenny (Jennifer), de drie welgestelde kinderen van Carl (Chaim) en Ruth Fletcher, zijn de stralende belichaming van de Joods-Amerikaanse droom.
Die helaas door één grote gebeurtenis wordt overschaduwd: de (kortstondige) kidnapping van de vader, fabriekseigenaar en na ‘het voorval’ (en het geweldige eerste hoofdstuk) nooit meer de oude.
Sindsdien zijn de Fletchers in trouble: ze voeden hun frustraties, verslavingen en depressies als waren het vrolijke puppy’s in een hondenwei.
Het resultaat is een meesterwerk van ongemakkelijkheid, zonder ooit in extreme donkerte te vervallen. Integendeel: de satire is altijd vrolijk, de gebeurtenissen over the top maar nooit overdreven.
Dat Brodesser-Akner (blijven oefenen) de breed uitwaaierende lijnen op het einde ook nog netjes tot een ouroboros weet samen te knopen, bewijst dat hier een groot schrijver aan het werk is.
Eentje met een naam om te onthouden.
2
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ief Stuyvaert
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
