Een wonderbaarlijk debuut

Alleen wie oog heeft voor het onmogelijke, kan zien dat er een huis staat.  

In de Kastanjelaan is in één nacht een huis gebouwd. Een huis dat niet voor iedereen zichtbaar is. Jonas ziet het huis echter wel. Komt het door zijn hoofdpijnen? Of misschien is het wel het boek dat 's nachts ineens in zijn huis ligt? Jonas begint in het boek te lezen en ineens gebeuren er allemaal rare dingen. Het lijkt wel of het boek de toekomst voorspelt, maar waarom kan Jonas dan niet verder lezen? Het vreemde boek gaat over een huis, het huis in de Kastanjelaan. Jonas raakt zo geïntrigeerd door het boek, dat hij zo ontzettend graag naar binnen wil. Helemaal als er voor een van de ramen een bloedmooi meisje verschijnt. Jonas gaat het avontuur aan en weet op sluwe wijze binnen te komen. Maar dan begint het avontuur pas echt. Het huis heeft negen kamers en elke kamer heeft een eigen verhaal en een uitdaging voor Jonas.  

De negen kamers is het schrijversdebuut van illustrator Peter-Paul Rauwerda. Dat Rauwerda niet eerder is gaan schrijven is eigenlijk zonde, want de woordkeuze en zinsopbouw zijn perfect. De schrijfstijl van Rauwerda past perfect bij het verhaal. De gebeurtenissen worden gedetailleerd beschreven, maar blijven tot de verbeelding spreken. Er wordt nergens een woord te veel gebruikt. Ondanks de vele details en de vele verhalen is het verhaal niet langdradig.  

De negen kamers is een intertekstueel verhaal. Er wordt in het boek veel verwezen naar andere bestaande teksten, zoals sprookjes, mythen, gedichten en verhalen. Deze teksten worden heel mooi in het verhaal van Jonas verweven. De intertekstuele teksten geven Jonas een bepaalde les mee en laten hem op een bepaalde manier over de realiteit en waarheid nadenken. Het mooie is dat de lezer dit op zijn of haar manier ook gaat doen. Rauwerda kauwt de wijze lessen namelijk niet voor, er blijft zeker genoeg ruimte over voor een eigen interpretatie van de lezer.  

Bovendien zal iedere lezer het boek anders ervaren. Peter-Paul Rauwerda laat namelijk in het midden of het avontuur van Jonas in de negen kamers een droom of een echt avontuur is. Dat laat hij over aan de lezer en dat maakt het boek nog wat bijzonderder.  

De cover schittert door eenvoud en ook in het boek wordt deze mooie stijl doorgetrokken. Mocht er dan toch een minpuntje te noemen zijn, dan is het jammer dat Rauwerda niet meer tekeningen van het huis heeft gemaakt. Jonas leest het boek over het huis met de negen kamers en zijn boek is, volgens de tekst, ontzettend mooi geïllustreerd. De negen kamers bevat deze illustraties niet. Rauwerda had zijn talent daarvoor kunnen gebruiken, maar het ontbreken van tekeningen hindert zeker niet. Nu is het een boek dat door zowel jongeren als door volwassenen gewaardeerd en gelezen zal worden en dat is het ook zeker waard.