Aangrijpend en tijdloos verhaal

Wat doe je als school net overleven is? Juist, dan leer je het survivalhandboek uit je hoofd en bereid je je op alle onverwachte rampen voor. Vincent probeert zijn schooldagen aan de hand van zijn handboek te overleven. School is namelijk niet makkelijk als je gepest wordt. En tot overmaat van ramp gaat zijn klas een hele week op schoolkamp. Dat vergt uiterst precieze voorbereiding. Maar hoe kan Vincent zich voorbereiden als er een nieuw meisje in de klas komt en die alles wat normaal is op zijn kop zet?  

Ik ben Vincent en ik ben niet bang is geschreven door Enne Koens. Koens heeft met dit boek een belangrijk thema in het basisonderwijs op de kaart gezet. Pesten. Ze weet de pijnlijke eenzaamheid en machteloosheid bij Vincent precies te omschrijven en maakt de situatie wat luchtiger door de fantasiewereld waarin Vincent vlucht. Het in zijn hoofd praten met fantasiedieren maakt het voor Vincent mogelijk om te overleven, enkel omdat hij de held is voor tor, worm, eekhoorn en veulen.  

Het verhaal begint met Vincent in het bos. Daarna gaat de tijd terug naar zeven dagen voor het kamp, waarna er wordt afgeteld naar het moment in het bos. Elke dag wordt voorafgegaan door een stukje tekst uit het survivalhandboek, dat overigens prachtig vormgegeven is door Maartje Kuiper.  

Vincent is een jongen van elf, die heel erg in zijn eigen fantasiewereld lijkt te leven. Hij vertelt zijn ouders en juf niets over het pesten, omdat hij bang is dat ze verdrietig worden. Zijn toevlucht vindt hij in de fantasiedieren, zijn oppas Charlotte en in De Jas. Zij nemen de volwassen rol in het verhaal min of meer over. Jasmijn, beter bekend als De Jas, is alleen niet veel ouder dan Vincent. De volwassen woorden uit haar mond komen daardoor niet altijd even geloofwaardig over, ongeacht wat zij zelf heeft meegemaakt. Enne Koens weet hiermee wel heel duidelijk weer te geven dat een volwassen blik in zo’n situatie noodzakelijk kan zijn. Vincent leeft in een heel gesloten wereld en een kijk van buiten kan zijn leven verruimen. Of dat de taak is van een twaalfjarig meisje, daarover valt te twisten.  

Het verhaal van Vincent komt los van tijd. Pesten is helaas iets van alle tijden. Er zitten slecht enkele tijdsverwijzingen in het boek. Het liedje van The Red Hot Chili Peppers, Under the bridge, is daarvan een mooi voorbeeld. Hierdoor heeft het verhaal de potentie om tijdloos te worden en nog lang als relevant besproken te worden.  

De wreedheid van kinderen, de pijn die pesten veroorzaakt en de kwalijke afwezigheid en naïviteit van volwassenen komt bij de lezer ontzettend binnen. Enne Koens en Maartje Kuiper hebben daardoor een meesterwerkje afgeleverd dat nog door vele generaties gelezen kan worden.