Beste deel uit de reeks

Mazzel, het vierde boek uit de serie jeugdthrillers geschreven door Mariëtte Middelbeek. Saar Martens krijgt de kans van haar leven! Ze mag auditie doen voor de hoofdrol van het toneelstuk Mazzel. Tijdens de auditie leert ze de andere hoofdrolspeler kennen, Bruce, waar ze spontaan verliefd op wordt. Tot overmaat van ramp vergeet ze ook nog haar auditietekst. Dit wordt natuurlijk nooit wat. Saar heeft het echter mis en ze krijgt de hoofdrol in het hoofdstuk! Niet iedereen is daar heel blij mee, want naarmate de repetities vorderen gebeuren er steeds vreemdere dingen. Saar wordt zelf bedreigd! Wie zit erachter en waarom is Saar zo bang?  

Waarom Mazzel onderdeel is van een serie jeugdthrillers is na het lezen van het boek nog steeds niet duidelijk. Net als de voorgaande boeken Standwacht, Ooggetuige en Boyzzz is Mazzel niet heel spannend en is het vrijwel vanaf het begin duidelijk wie er achter de bedreigingen zit. Dit is jammer, want het verhaal biedt wat dat betreft veel meer mogelijkheden. De enige spanning komt van een achtervolging in het donker, maar dit is niet spannend te noemen aangezien de lezer al veel eerder de bedreigingen heeft opgelost dan Saar zelf.  

Het boek bevat veel details en uitwerkingen die het verhaal onnodig vertragen. Bijvoorbeeld het moment dat Saar aanwijzingen op internet gaat zoeken. Ze klikt dan meerdere malen op een foto van een paard, waar ze iets op ziet. Het duurt echter een tijd voordat ze heeft gevonden waarom ze zo gefascineerd is door de foto, waardoor het verhaal min of meer een time-out krijgt. Een andere uitwerking van het vinden van deze details zouden het verhaal meer snelheid geven, waardoor het boek beter te lezen zou zijn geweest.  

Ook in dit boek spelen de thema's jongens en verliefdheid een belangrijke rol, maar in tegenstelling tot de drie andere boeken zijn deze thema's in Mazzel veel minder dominant. Het gaat met name over het toneelstuk en de ambitie in de toneelwereld van Saar. De verliefdheid speelt hierin een bijrol, wat het boek veel aangenamer maakt. Bovendien wordt het verhaal daardoor veel geloofwaardiger; met schoolproblemen, ouders die zeuren over school en vriendschappen.   Het boek bevat vrij veel personages, waar je als lezer in het begin even doorheen moet komen. Deze personages zijn door Middelbeek goed uitgewerkt, want je krijgt dezelfde indruk van de personages zoals Saar ze ook ervaart. De personen waar zij een hekel aan heeft, vind je zelf ook minder aardig. Bovendien is Saar zelf een goed uitgewerkt personage.   

Saar is een meisje met een donkere huid, waardoor het thema discriminatie aan bod komt. Daardoor brengt Middelbeek dit thema weer eens onder de aandacht wat een logische keuze is, maar misschien ook een beetje uitgekauwd. Discriminatie kan namelijk ook op andere en misschien originele manieren worden overgebracht. Ondanks de ontbrekende spanning is dit boek het beste van de vier jeugdthrillers. Dat komt voornamelijk doordat de jongens naar de achtergrond zijn verdwenen en een kleinere rol zijn gaan spelen.