Licht voorspelbaar, met onverwachte twist

Ooggetuige is het tweede deel uit de serie jeugdthrillers van Mariëtte Middelbeek. In dit boek gaan vier vriendinnen, Iris, Floortje, Maaike en Becky op ponykamp naar Terschelling. Op het eiland maken ze lange strandritten op hun eigen paarden en vermaken ze zich prima op een feestje van de naastgelegen camping. Na dat leuke feestje worden de vriendinnen wakker, maar ze missen iemand. Een van de meiden is verdwenen én haar paard ook. Waar is ze, en waarom is ze weg?  

Volgens de achterflap is Ooggetuige, na Strandwacht, het tweede deel van de serie. Wanneer je met deze verwachting het boek gaat lezen kom je echter bedrogen uit. Geen van de personages uit het eerste boek komen in dit boek voor. De verwachting van het tweede deel dat op het eerste voortborduurt komt dus niet uit.  

Het boek gaat over paarden. Na het eerste hoofdstuk krijg je als lezer niet echt het idee dat het boek een thriller is. De paarden en de manege worden heel uitgebreid beschreven. Als je niet van paarden houdt is het hoofdstuk een zware bevalling. Tevens omdat het eerste hoofdstuk relatief lang is. Bovendien bevat dit hoofdstuk veel informatie die niet nodig is om het verhaal te begrijpen en die het verhaal vertraagt. Na dit hoofdstuk wordt het boek echter beter.  

Net als in het eerste boek spelen jongens en verliefdheid ook in Ooggetuige een grote rol. Iris, het hoofdpersonage is vergelijkbaar met Anne uit Strandwacht. Beiden zijn heel onzeker en verlegen als het op jongens aankomt. In vergelijking met Anne besteedt Iris wat minder aandacht aan haar uiterlijk. Maar de vergelijking tussen deze twee personages komt tijdens het lezen wel vaker bovendrijven. Wat jammer is, omdat Middelbeek op deze manier als schrijfster minder creatief en origineel overkomt.  

In vergelijking met het eerste boek is Ooggetuige een veel spannender boek. De spanning wordt eerder in het verhaal al opgewekt en het bevat een onverwachte twist. Het is echter vanaf het begin van het verhaal al voorspelbaar welke van de vier vriendinnen verdwijnt, maar de reden waarom blijft tot het einde redelijk gokken.  

De thema’s die in dit boek voorkomen komen ook overeen met Strandwacht. Namelijk jongens en vriendschap. In vergelijking met het eerste boek, waar jongens de overhand hadden, komt in dit boek vriendschap veel duidelijker naar voren. Daardoor is, ondanks de onoriginele thema’s, het boek veel beter te verteren als een niet dertienjarige. Ondanks het lichte voorspelbare karakter en de niet hele originele aanpak is deze tweede thriller veel beter te verwerken.