Uitstekend tweede deel sluit naadloos aan op 'Robijnrood'

Het tweede deel van de ‘Edelsteen’-trilogie is Saffierblauw. In het vervolg op Robijnrood krijgt Gwen steeds meer grip op het geheim van haar familie. Gwen bezit namelijk het tijdreisgen, daarmee kan ze door de tijd reizen en is ze in de gelegenheid om het geheim van het sluiten van de tijdreiscirkel op te lossen. Gwendolyn krijgt in Saffierblauw steeds meer opdrachten. Zo moet ze leren hoe ze zich moet gedragen in de achttiende eeuw, want ze mag samen met de knappe Gideon naar een achttiende-eeuwse soiree. Gwen wordt daarnaast steeds meer verliefd op Gideon, maar is dat wel wederzijds? En hoe onderhoud je een relatie als je steeds door de tijd moet reizen, kan dat eigenlijk wel?  

In vergelijking met het eerste deel, gebeurt er in het tweede deel veel meer. Robijnrood was meer een inleidend verhaal, waarin de principes van het tijdreizen kenbaar gemaakt werden. In Saffierblauw daarentegen zit veel meer actie. Gwendolyn krijgt meer verantwoordelijkheden tijdens het tijdreizen en komt bovendien op eigen houtje achter een aantal dingen die de wachters van de loge voor haar achterhouden. De loge bestaat alleen uit mannen en zij zijn van mening dat een vrouw zich niet met deze dingen hoeft te bemoeien. Gwen is het daar totaal niet mee eens en gaat zelf op onderzoek uit. Met behulp van geesten en door bijvoorbeeld in het verleden met personen af te spreken komt ze achter bepaalde gegevens. en ze gaat ook zelf op onderzoek uit, door bijvoorbeeld in het verleden met personen af te spreken.  

Doordat Kerstin Gier ervan uitgaat dat de lezer het tijdreizen ook wat meer in de vingers krijgt, wordt het tijdreizen ook wat meer ingezet in de plot van het verhaal zelf. Gier maakt namelijk gebruik van het filosofische idee dat tijdreizen naar het verleden de toekomst opnieuw kan beïnvloeden. Dit wekt soms een beetje verwarring op, omdat het voor de lezer niet altijd even duidelijk is of een gebeurtenis in het verleden ook echt zo heeft plaats gevonden of dat deze gebeurtenis door de tijdreizigers gemanipuleerd is. Grootmeester van de tijdreizigers, Graaf van Saint Germain, maakt hier overigens in het boek veel gebruik van. Zo zegt hij bijvoorbeeld tegen Gwendolyn dat ze gisteren gesproken hebben, maar dat dit gesprek voor haar in de toekomst pas plaats zal vinden. Een zin die gefronste wenkbrauwen veroorzaakt.  

Net als in deel 1, weet Gier in deel 2 ook de spanning goed op te bouwen. Langzaamaan komt Gwen achter een aantal geheimen en lost ze een paar raadsels op, maar het grote geheim blijft intact. De lezer en Gwen weten nog steeds niet wat er gebeurt als de cirkel zich sluit. Bovendien wordt het motief van Lucy en Paul om in het verleden te verstoppen maar een klein beetje uitgelegd. Er blijven over dit motief echter nog vragen genoeg over die er zeker toe leiden dat het derde en laatste deel, Smaragdgroen, gelezen zal worden.