Een verhaal over eenzaamheid, maar tegelijkertijd over vriendschap, doorzetten en elkaar helpen

"Alfred: 'Ik woonde met mijn vader in de Kleistraat op nummer vier. Of eigenlijk moet ik tussen aanhalingstekens zeggen: ik ‘woonde’. Of beter nog: ‘met mijn vader’. Hij was namelijk al heel lang niet meer thuis geweest. Ik ‘woonde’ dus in theorie ‘met mijn vader’ in onze ruime flat, maar in werkelijkheid zat ik, als hij er niet was, in mijn eentje in de drie kamers en keuken.'
Op een avond valt er er een krant door de brievenbus met een appel erin. Hij achtervolgt Amanda, die deze krant net heeft bezorgd. Hij komt erachter dat zij Vergeten Kinderen probeert te helpen. Alfred mag met haar mee en zo vindt hij voor het eerst in zijn leven een plek waar hij zich thuis voelt. Hij ontdekt bij haar op zolder een oude radio, krijgt deze aan de praat en gaat zijn eigen radio- uitzendingen maken voor de andere Vergeten Kinderen.
Een verhaal over eenzaamheid, maar tegelijkertijd over vriendschap, doorzetten en elkaar helpen, voor lezers van 9+".