Schlink's hoofdpersoon Kaspar heeft mij diep geraakt en veel geleerd

Van de eerste tot de laatste zin was ik ín het verhaal en buiten het verhaal. Ik volgde met veel liefde de hoofdpersoon in zijn dagelijkse leven, zijn dilemma's, zijn moed om een relatie aan te gaan met de dochter van zijn vrouw die een radicaal andere politieke oriëntatie heeft dan hij. Tegelijkertijd was dit verhaal voor mij een experiment van de schrijver, waarin een leven werd uitgewerkt hoe je om kan gaan met familieleden die in totaal andere politieke normen en waarden geloven en daar naar leven. Hij probeert zijn (stief) kleindochter los te weken van haar nationaal socialistische overtuigingen. Dat doet hij op zo'n liefdevolle en rustige manier. Terwijl ik het verhaal las, dacht ik: Zou ik dat kunnen? Ik vrees dat ik de frontale aanval zou kiezen. Of, als dat niet zou werken, zou ik dan niet de enorme politieke verschillen negeren om het contact te behouden of z0u ik het contact loslaten... Bernard Schlink heeft mij met dit verhaal diep geraakt... Kaspar, de hoofdpersoon, heeft mij diep geraakt. Enerzijds zijn liefde voor zijn vrouw, zijn eenzaamheid in zijn huwelijk en na haar overlijden. Anderzijds zijn voorbeeld voor velen hoe je met mildheid, liefde en rust heftige politieke verschillen in familierelaties aan kan gaan. Het verhaal is geschreven vanuit Kaspar. Heel graag zou ik Schlink's literaire uitwerking willen lezen vanuit het perspectief van de kleindochter.