Een liefdevolle familievertelling

Spalburg heeft met dit boek een liefdevolle familievertelling geschreven. Liefdevol in zijn benadering naar zijn opa, zijn vader en hemzelf. Verschillen in generatie en type mensen mogen er zijn en naast elkaar bestaan. Liefdevol in zijn benadering naar Suriname en Nederland. Er hoeft niet gekozen te worden. Ondanks dat zijn vader het liefst in Suriname was blijven wonen, kan hij zich ook in Nederland thuis voelen, bij zijn vrouw en kinderen. Maar 'Ik ben jullie meester' is ook confronterend. Spalburg schrijft de racistische benaderingen die hij, zijn vader en zijn opa meemaken op zoals het gebeurt. En helaas: nog steeds gebeurt vandaag de dag. Ingerekend worden door de politie, omdat de politieagenten denken dat je de fiets hebt gestolen waar je op fietst. Wat niet waar is. Op het politiebureau niet je moeder mag bellen. Terwijl je daar wel gewoon recht op hebt. Ontroerend vond ik het slot waarin de schrijver zich tot zijn pasgeboren zoon richt. 'Jij hoeft je niet de hele tijd te verontschuldigen waarom je bent wie je bent. Of waarom je bent waar je bent. Jij mag gewoon zijn. In jouw land, zondere verdere uitleg of excuses.'