Een achtbaan van emoties

Na eerder ‘Als de dood zucht’ te hebben gelezen was ik ontzettend nieuwsgierig naar dit boek en vooral hoe het Quintin zou vergaan. Ook ‘Liften naar de Hemel’ is geschreven in puur en rauw taalgebruik zonder opsmuk, met zo nu en dan hilarische grappen en dialogen.

Quintin wordt na zijn ontslag uit de jeugdinrichting door zijn ouders naar een afgelegen gebied in Canada gestuurd, waar hij zich staande moet zien te houden in een streng religieuze gemeenschap. Je zou zeggen dat hij, na het leven dat hij heeft gehad, wel toe is aan een beetje rust en liefde, maar niets is minder waar. Waar de heenvlucht nog kan rekenen op een flinke glimlach vanwege zijn kledingkeuze en reisgezelschap, is het met lachen gauw gedaan zodra hij zich op Canadese grond begeeft. Het gezin waar hij terecht komt gebruikt hem vooral om klusjes uit te voeren en de heer des huizes bezorgde me meermaals de rillingen met zijn ‘niet zo Christelijke’ gedrag. Als klap op de vuurpijl wordt Quintin ‘uitgeleend’ aan een boer uit de gemeente die hem met harde hand probeert in het gareel te krijgen.

Maar hij weet zich staande te houden en sluit bijzondere vriendschappen, zowel met de dieren op de boerderij als met de zoon van de dominee, die op zijn beurt zijn eigen pijn en verdriet met zich meedraagt. Het verhaal is heftig en aangrijpend, door de gebeurtenissen in Canada, maar ook de korte terugblikken naar zijn verleden. Hoe hij desondanks zijn geluk haalt uit de alledaagse dingen en zich niet klein laat krijgen door alles wat hem overkomt is hartverwarmend. Met zijn liefde voor muziek en zijn opa, zijn schaamte en verdriet over zijn verleden en de wens om nu echt iets van zijn leven te maken, leest het boek als een verhaal over een goede vriend. Je bent van dichtbij getuige van zijn persoonlijke ontwikkeling, ondanks dat hij soms het liefst zou willen opgeven maar vindt dat hij het aan zijn oma verplicht is te blijven.

Ik heb een paar keer ademloos zitten lezen uit angst voor wat hem nu weer zou overkomen en gegrinnikt om zijn streken en zijn liefdevolle band met kleine Ruth. Om op het einde weer tot tranen geroerd te zijn.

Wat een gave van deze schrijver, ik ben groot fan.