Geen indruk gemaakt

Door de positieve recensies en de aantrekkelijke cover was ik erg benieuwd naar dit boek en reserveerde ik het bij de bibliotheek.

Het verhaal heeft een krachtige en aangrijpende boodschap, en het onderwerp leent zich uitstekend voor een goede (historische) roman, maar ik miste diepgang in zowel de karakters als de gebeurtenissen. Het toevallige en gemakkelijke vinden van de verloren kinderen was bijna lachwekkend, en de reeks gebeurtenissen van kind naar kind had meer weg van een avontuurlijk verhaal dan van een diepgravende roman.

De schrijfstijl vond ik vrij afstandelijk en weinig verdiepend, waardoor het moeilijk was om me in te leven in Rachel en de andere personages, ondanks het zware leven dat zij leidde. Ik had gewoon niet het gevoel dat ik echt contact maakte met de personages. Soms sluit ik een boek en heb ik het gevoel een vriend erbij te hebben, omdat ik de personages zo goed heb leren kennen, maar in dit geval hebben ze weinig indruk op me gemaakt.

Daarnaast leek het soms alsof de schrijfster meer bezig was met het creëren van literaire hoogstandjes door haar woordkeuze, in plaats van haar verhaal op een natuurlijke manier te vertellen. Dit pakte vaak juist nadelig uit voor het verhaal. Ook de herhaling van bepaalde woorden en uitdrukkingen (zoals ‘de droomloze slaap’ en ‘de meanderende rivier’) en het voortdurende gebruik van ‘mi’ vond ik storend, eerder dan dat het het verhaal authentieker maakte. Misschien ligt dit ook aan de vertaling; het kan zijn dat het in het Engels anders overkomt.

Tot slot was het laatste deel van het boek even ongeloofwaardig als de meeste zoektochten die eraan voorafgingen. Hoe fijn een semi-feelgood einde ook kan zijn, het was niet het verhaal of de geschiedenis die ik had verwacht toen ik aan dit boek begon.

Al met al ben ik blij dat ik het boek heb geleend in plaats van gekocht.