Een mooi slot voor Jasmijn

Ohhh, wat keek ik uit naar dit boek. Zondagskind is één van m'n allerlievelings en ook Zondagsleven was zó uit. Dat was met het slot van deze trilogie niet anders. Het leest als een trein, beeldend schrijven kan Judith Visser heel goed. En doordat ik haar ook op Instagram volg, kreeg ik een nog beter beeld bij sommige stukken uit het boek.

Ze beschrijft in dit boek hoe haar zorgvuldig opgebouwde leven in rust aan het wankelen wordt gebracht door invloeden van buitenaf. Dat doet ze super kwetsbaar en al in de eerste bladzijden had ik tranen in mijn ogen. Het vervolg brengt weer prachtig in beeld hoe heftig het leven voor Jasmijn is in een wereld die bol staat van prikkels en sociale interactie. Daarnaast krijg je in Zondagskracht een inkijkje in het leven van een schrijver en wat er allemaal voor nodig is om niet alleen verhalen te vertellen maar ze ook met de wereld te kunnen delen.

Uiteraard barst ook dit boek van de hondenliefde. Ik ben zelf meer een kattenmens, maar haar onvoorwaardelijke liefde en geduld voor haar dieren zijn prachtig om te lezen. Met name de link met haar eigen leven gaf het verhaal nóg meer verdieping.

Hoewel ik niet zo omver geblazen was als na het eerste deel (scheelt natuurlijk ook dat het toen nog nieuw was) heb ik het boek toch heel veel plezier gelezen. Ik ben na dit boek nóg een beetje meer van Jasmijn én Nick (ohhh, die Nick ❤️) gaan houden en kijk door het slot reikhalzend uit naar meer Judith Visser!