Kort, maar krachtig

Het verhaal begint gelijk best emotioneel. Amande zit diep in de put nadat haar man en kind in een tragisch geval zijn overleden. Ik heb hier een kleine traan om laten vallen. Tijdens het lezen voel je de emoties van Amande heel goed. Het is donker en dat komt mooi over. Er gaan maanden voorbij en langzaamaan ontwikkelt Amande zich. Ze vindt de kalenders van Lucie, de vorige bewoonster van het huis. Amande gaat aan de slag met de moestuin. Het is mooi om te lezen hoe ze steeds weer iets nieuws gaat maken. Gedurende het verhaal zie je heel duidelijk dat het steeds een beetje beter gaat. Amande leert zichzelf opnieuw kennen op een manier dat ze zelf nooit had verwacht. Het is een verhaal waarin niet veel gebeurd, maar wat je toch enorm aan het denken zet. De andere personages dragen allemaal bij aan Amande's ontwikkeling. Je leert hen ook kennen en dat is fijn om over te lezen. Na het einde zou je zo verder kunnen lezen. Je bent op een bepaald moment in het verhaal gesprongen en na een jaar verlaat je het verhaal weer. Terwijl je weet dat Amande zich de komende tijd nog verder gaat ontwikkelen. De schrijfstijl leest prettig en gedetailleerd.

Het is een bijzonder verhaal over rouw, spiritualiteit, de groei van een moestuin en het leren kennen van jezelf na een lastige periode. Kort, maar krachtig. Zeker een aanrader om te lezen!