Beter dan de triologie..

De Prins van Toorn triologie vond ik matig. Maar ik hoorde toch veel positieve dingen over Het spel der zonden, dus ik ben er in begonnen. En eerlijk? Ik ben positief verrast! Het verhaal pakte me aan het begin gelijk al. De personages vond ik al fijner dan in de triologie. Camilla is heel stoer en doet lekker haar eigen ding. Het plot was duidelijk. Ik begreep nu tenminste wat er allemaal gebeurde. Het hele stuk in de mensenwereld vond ik top. Maar toen kwam de hel... Op de één of andere manier vond ik het toen ineens minder goed. Sowieso ben ik geen fan van al die bijzondere feestjes en de behoefte aan spice. Die stukken heb ik wat geskipt. Ik irriteerde me eraan. Maar toch ging het plot verder. Het bleef niet bij de spice hangen, zoals in de triologie (vooral deel 2). En dat zorgde ervoor dat ik wel verder wilde lezen. Er waren onderdelen in het verhaal die ik herkende uit de triologie, dus dat las makkelijk weg. Ondanks dat het boek niet zo vlot las. De schrijfstijl is prima, maar toch duurde het lang voordat ik verder kon. Dat is wel jammer. Het einde was best heftig. Veel details en het was eigenlijk gewoon ranzig. Ik hoop in de volgende boeken meer te lezen over de broers onderling. Die broederlijke band had veel toe kunnen voegen.

Dit boek was echt veel beter dan de triologie. Fijner plot, leuke personages en het hele verhaal in één boek. Jammer van alle bizarre feestjes en spicy scénes. Goed te doen als standalone.