Lezersrecensie
Portret van een ongelukkig huwelijk
Welbeschouwd is de tweede roman van Elizabeth Jane Howard, de schrijfster die vooral bekend is van de boeken over de Cazalets. Welbeschouwd vertelt het verhaal van Antonia Fleming en haar huwelijk met Conrad Fleming. Het boek bestaat uit vijf delen die in verschillende perioden spelen: 1950-1942-1937-1927 en 1926. In deel een krijgt Antonia van Conrad te horen dat hij haar gaat verlaten, deel vijf eindigt met de ontmoeting tussen hen. Het verhaal van hun huwelijk wordt dus achterwaarts verteld, en Howard doet dat op een bijzondere manier. In de eerste delen is het taalgebruik afstandelijk, beschrijvend. Het gaat over mevrouw en meneer Fleming. De naam Antonia valt pas op het eind van deel drie, in deel vijf uiteindelijk afgekort tot Toni. Naarmate het boek vordert komt Antonia meer tot leven en begrijpen we (iets) meer van haar en haar beweegredenen om met Conrad te trouwen. Het boek vergt enig doorzettingsvermogen omdat er veel lange zinnen in voorkomen, die je soms nogmaals moet lezen. Dat betaalt zich uit in de slotdelen die veel meer dialoog bevatten. Antonia en Conrad zijn complexe personages die leven in een complexe tijd waarin de verhoudingen tussen man en vrouw heel anders zijn dan in onze moderne tijd. Elizabeth Jane Howard had zelf ook een complexe verhouding tot mannen en dat heeft zijn weerslag gehad op deze roman.
Het boek is mooi geschreven en is zeker de moeite waard, maar omdat de personages zo moeilijk toegankelijk zijn wist het me niet heel diep te raken, behalve in het laatste deel. De boeken over de Cazalets spreken mij meer aan, omdat die uiteindelijk lichter van toon zijn.
In deze uitgave staat een voorwoord van Hilary Mantel uit 2016. Dit had wat mij betreft beter als nawoord opgenomen kunnen worden.
Drie sterren.
Het boek is mooi geschreven en is zeker de moeite waard, maar omdat de personages zo moeilijk toegankelijk zijn wist het me niet heel diep te raken, behalve in het laatste deel. De boeken over de Cazalets spreken mij meer aan, omdat die uiteindelijk lichter van toon zijn.
In deze uitgave staat een voorwoord van Hilary Mantel uit 2016. Dit had wat mij betreft beter als nawoord opgenomen kunnen worden.
Drie sterren.
1
Reageer op deze recensie