Breed uitgesponnen

De politie krijgt een melding dat er een meisje is vermoord tijdens een zomerkamp van de religieuze sekte ‘Het Reine Leven’. Er is echter geen meisje gevonden. De dienstdoende politieman besluit de melding serieus te nemen en commissaris van Veeteren wordt – als ervaren speurder – aangetrokken om de zaak te onderzoeken. Hij reist af en brengt een bezoek aan het zomerkamp. Hier ontmoet hij de goeroe en zijn vrouwelijke volgelingen. Maar iedereen zwijgt, niemand laat iets los.
De commissaris en het zwijgen, heet dit boek van Hakan Nesser. Een toepasselijke titel omdat het onderzoek niet vordert vanwege het gebrek aan medewerking van betrokkenen. De rijen sluiten zich en de sekte houdt indringers buiten hun territorium.
In De commissaris en het zwijgen ontmoeten we weer commissaris van Veeteren met zijn bekende tandenstokers. Hij houdt van lekker eten, een glaasje drinken en zijn sigaret. Het verhaal speelt zich weer af in een fictief land. Van Veeteren wordt zo langzamerhand een oude bekende voor mij. Hakan Nesser is een kundig schrijver en hij weet ook de nodige humor en zelfrelativering van de hoofdpersoon door het verhaal te verweven. De beschrijving van het plaatsje aan het meer is soms beeldend. Hetzelfde geldt voor beschrijvingen van de sekte en de beslotenheid van een dergelijke gemeenschap.
Het verhaal wordt breed uitgesponnen. Soms iets te breed, naar mijn smaak. Hierdoor verdwijnen op meerdere momenten de vaart en de spanning uit het boek. De ontmaskering van de dader kwam voor mij niet als een verrassing. Al met al vond ik het een redelijk verhaal. Ik heb betere ‘Van Veeterens’ gelezen.