Hebban recensie
Mooi
beschouwend boek over gewone mensen,Little John is een voormalige kleine crimineel die idolaat is van aquariumvissen. Zijn vrouw Berit wacht thuis op hem, samen met hun zoon, maar Little John komt niet opdagen. Enige tijd later wordt zijn stoffelijk overschot gevonden. Hij is gemarteld. Zijn broer Lennart, ook een kleine crimineel, zint op wraak. Een zaak voor Ola Haver en zijn medewerkers.
De dode in de sneeuw kreeg in 2002 de prijs voor de beste Zweedse misdaadroman. Het eerste boek van Kjell Eriksson in Nederlandse vertaling De stenen kist vond ik prachtig. In dit boek was een hoofdrol weggelegd voor Ann Lindell. In dit tweede boek heeft ze ouderschapsverlof, ze is wel regelmatig aanwezig in het verhaal maar speelt niet de hoofdrol. Dat is overigens geen probleem, Ola Haver en andere personages dragen het boek met gemak.
Kjell Eriksson neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen, hij heeft een rustige verhalende verteltrant. Voortdurend schakelt hij heen en weer tussen het werk van de politie en de belevingswereld van andere personages. De kracht van Kjell Eriksson ligt in het schetsen van gewone mensen - zoals politiemensen en nabestaanden - die bij een misdaad betrokken zijn. Dat levert levensechte en soms ontroerende portretten op. Ook over dit boek hangt een zekere waas van melancholie en bezinning. De problematiek van de Zweedse samenleving leidt tot beschouwingen door de personages. Het al dan niet kunnen verwezenlijken van dromen en verlangens staat in De dode in de sneeuw centraal. Dit thema wordt op meerdere manieren tegen het licht gehouden. Na het midden van het boek verhoogt de schrijver de vaart en de plot is verrassend. Mijn enige kritiekpunt is dat de hoeveelheid politiemensen soms verwarrend is. Wie is ook alweer wie? Terugbladeren naar hoofdstuk 6 bood uitkomst.
Een uitstekende schrijver deze Kjell Eriksson, Zweed en hovenier. Het lezen van De dode in de sneeuw heeft deze mening versterkt. Nu maar hopen dat de eerste twee boeken met Ann Lindell in de hoofdrol alsnog vertaald worden.
De dode in de sneeuw kreeg in 2002 de prijs voor de beste Zweedse misdaadroman. Het eerste boek van Kjell Eriksson in Nederlandse vertaling De stenen kist vond ik prachtig. In dit boek was een hoofdrol weggelegd voor Ann Lindell. In dit tweede boek heeft ze ouderschapsverlof, ze is wel regelmatig aanwezig in het verhaal maar speelt niet de hoofdrol. Dat is overigens geen probleem, Ola Haver en andere personages dragen het boek met gemak.
Kjell Eriksson neemt de tijd om zijn verhaal te vertellen, hij heeft een rustige verhalende verteltrant. Voortdurend schakelt hij heen en weer tussen het werk van de politie en de belevingswereld van andere personages. De kracht van Kjell Eriksson ligt in het schetsen van gewone mensen - zoals politiemensen en nabestaanden - die bij een misdaad betrokken zijn. Dat levert levensechte en soms ontroerende portretten op. Ook over dit boek hangt een zekere waas van melancholie en bezinning. De problematiek van de Zweedse samenleving leidt tot beschouwingen door de personages. Het al dan niet kunnen verwezenlijken van dromen en verlangens staat in De dode in de sneeuw centraal. Dit thema wordt op meerdere manieren tegen het licht gehouden. Na het midden van het boek verhoogt de schrijver de vaart en de plot is verrassend. Mijn enige kritiekpunt is dat de hoeveelheid politiemensen soms verwarrend is. Wie is ook alweer wie? Terugbladeren naar hoofdstuk 6 bood uitkomst.
Een uitstekende schrijver deze Kjell Eriksson, Zweed en hovenier. Het lezen van De dode in de sneeuw heeft deze mening versterkt. Nu maar hopen dat de eerste twee boeken met Ann Lindell in de hoofdrol alsnog vertaald worden.
1
Reageer op deze recensie
