Hebban recensie
Origineel
T. Jefferson Parker won met California Girl de Edgar Award. Dat gold eveneens voor Silent Joe, een andere titel van zijn hand.
Nu is er De kleur van leugens. Kan deze gevierde Amerikaanse auteur de hooggespannen verwachtingen waarmaken?
Hoofdpersoon in het verhaal is inspecteur Robbie Brownlaw. Hij lijdt aan synesthesie, een aandoening die hij heeft opgelopen nadat hij uit het raam is gegooid. Door deze aandoening kan hij emoties van sprekers lezen. Liegen ze? Spreken ze de waarheid? Zijn ze bang? Voor velen een vraag, voor Robbie een weet.
Zijn we beland in een spiritueel boek? Is hier sprake van paranormale begaafdheid?
Merkwaardig genoeg, en dat is de kracht van deze schrijver, komt deze speciale gave vanaf het begin geloofwaardig over. De hoofdpersoon wordt één met zijn gave en hierdoor denk je : Misschien bestaat het echt.
Robbie is een innemende en intrigerende hoofdpersoon. Hij is plaatselijk beroemd vanwege zijn ongeluk. Zijn omgeving spreekt hem hier regelmatig op aan.
Het misdaadverhaal draait om de moord op Garrett Asplundh. Hij werkte bij de dienst Ethiek, een instantie die corruptie onder politici, gemeenteambtenaren en andere overheidsdienaren moet tegengaan. Was Asplundh iets op het spoor dat het daglicht niet kon verdragen? Stukje bij beetje ontrafelt Robbie het leven van het slachtoffer en hierdoor belandt hij, samen met zijn partner, McKenzie, in criminele circuits. Ook worden gedachten en lotgevallen van Robbie in zijn privé-leven gevolgd en gaandeweg wordt duidelijk hoe sterk hij worstelt met loslaten.
T. Jefferson Parker blinkt uit door compact en effectief taalgebruik. Situaties en personages worden trefzeker en met weinig woorden neergezet. Daarnaast weet de schrijver regelmatig te verbazen door originele passages, verhaallijnen of karakters. Het misdaadverhaal en de uitwerking van personages lopen hand in hand.
Naast de hard-boiled- beschrijving van zwarte kanten van de samenleving staan inlevingsvermogen, verdriet en kwetsbaarheid. Een combinatie die zorgt voor diepgang waarbij personages van meerdere kanten worden belicht. Robbie roept regelmatig verwondering op, hij is zonder twijfel het meest intrigerende karakter.
In Amerika wordt T. Jefferson Parker tot de absolute top gerekend Volkomen terecht!
De auteur is er wederom in geslaagd met De kleur van leugens een origineel boek af te leveren waarop de volgende steekwoorden van toepassing zijn: spannend, beklemmend, eigenzinnig, trefzeker, goed geschreven en voorzien van een bijzondere en onvergetelijke hoofdpersoon. Is er weer een Edgar-nominatie in zicht?
Nu is er De kleur van leugens. Kan deze gevierde Amerikaanse auteur de hooggespannen verwachtingen waarmaken?
Hoofdpersoon in het verhaal is inspecteur Robbie Brownlaw. Hij lijdt aan synesthesie, een aandoening die hij heeft opgelopen nadat hij uit het raam is gegooid. Door deze aandoening kan hij emoties van sprekers lezen. Liegen ze? Spreken ze de waarheid? Zijn ze bang? Voor velen een vraag, voor Robbie een weet.
Zijn we beland in een spiritueel boek? Is hier sprake van paranormale begaafdheid?
Merkwaardig genoeg, en dat is de kracht van deze schrijver, komt deze speciale gave vanaf het begin geloofwaardig over. De hoofdpersoon wordt één met zijn gave en hierdoor denk je : Misschien bestaat het echt.
Robbie is een innemende en intrigerende hoofdpersoon. Hij is plaatselijk beroemd vanwege zijn ongeluk. Zijn omgeving spreekt hem hier regelmatig op aan.
Het misdaadverhaal draait om de moord op Garrett Asplundh. Hij werkte bij de dienst Ethiek, een instantie die corruptie onder politici, gemeenteambtenaren en andere overheidsdienaren moet tegengaan. Was Asplundh iets op het spoor dat het daglicht niet kon verdragen? Stukje bij beetje ontrafelt Robbie het leven van het slachtoffer en hierdoor belandt hij, samen met zijn partner, McKenzie, in criminele circuits. Ook worden gedachten en lotgevallen van Robbie in zijn privé-leven gevolgd en gaandeweg wordt duidelijk hoe sterk hij worstelt met loslaten.
T. Jefferson Parker blinkt uit door compact en effectief taalgebruik. Situaties en personages worden trefzeker en met weinig woorden neergezet. Daarnaast weet de schrijver regelmatig te verbazen door originele passages, verhaallijnen of karakters. Het misdaadverhaal en de uitwerking van personages lopen hand in hand.
Naast de hard-boiled- beschrijving van zwarte kanten van de samenleving staan inlevingsvermogen, verdriet en kwetsbaarheid. Een combinatie die zorgt voor diepgang waarbij personages van meerdere kanten worden belicht. Robbie roept regelmatig verwondering op, hij is zonder twijfel het meest intrigerende karakter.
In Amerika wordt T. Jefferson Parker tot de absolute top gerekend Volkomen terecht!
De auteur is er wederom in geslaagd met De kleur van leugens een origineel boek af te leveren waarop de volgende steekwoorden van toepassing zijn: spannend, beklemmend, eigenzinnig, trefzeker, goed geschreven en voorzien van een bijzondere en onvergetelijke hoofdpersoon. Is er weer een Edgar-nominatie in zicht?
1
Reageer op deze recensie