Een boek dat vooral verstrooiing biedt
De rozenmoorden van Anna Kalman is volgens de omslag ‘het Duitse antwoord op Nicci French’. Deze uitspraak schept hoge verwachtingen! Het boek is geschreven door twee Duitse journalistes en dit is hun debuutroman. De beide dames kunnen in elk geval een onderhoudend boek schrijven dat niet verveelt. Het boek leest heel gemakkelijk en ik had het snel uit. Het was toegankelijk, spannend en met veel vaart geschreven. Maar de vergelijking met Nicci French vind ik niet terecht. Waarom niet?
In De rozenmoorden is teveel sprake van toeval. Het verhaal speelt zich af in München, een hele grote stad. Iedereen met wie Mandy in aanraking komt, lijkt in verband te staan met de moorden. Zoveel toeval kan niet bestaan. Daarnaast zijn er nog paar onwaarschijnlijkheden. Zo ligt er op de plek van de misdaad een aansteker met initialen. De politie heeft op die plek al uitvoerig onderzoek verricht, maar dit voorwerp niet gevonden terwijl het gewoon op tafel ligt. Mandy, de speurder, ziet het natuurlijk wel. Beetje vergezocht.
Qua thematiek en karakters is dit, volgens mij, een misdaadroman die met name veel vrouwen zal aanspreken. Er is sprake van romantiek, een eigentijdse sfeer met eigenzinnige vrouwelijke hoofdpersonen die een zelfstandig leven leiden. Het is vooral een boek dat verstrooiing biedt. Daar is overigens niets mis mee. Maar De rozenmoorden zal bij mij niet blijven hangen en de vergelijking met Nicci French houdt, naar mijn mening, geen stand. Ik vind Nicci French echt een klasse beter.
Reageer op deze recensie