Veel humor en een herkenbare stijl

Het vorige boek dat ik las van Andrea Camilleri was getiteld Het ronden van de boei. Dat beviel uitstekend. Tijd voor De vorm van water. Een vooraanstaand politicus wordt in een compromitterende situatie aangetroffen. In een auto, in een louche omgeving en met de sporen van seks. Alles duidt op een hartaanval tijdens een orgasme. En dat in een omgeving waar het wemelt van de prostituees. Slecht voor je reputatie. Twee ‘ecologische krachten’ (straatvegers) ontdekken het lijk en vragen zich af wie ze moeten inseinen. Ze kennen de vermoorde man uit het publieke circuit, hij is een vooraanstaand persoon. Tijd voor Montalbano om in actie te komen.
Commissaris Montalbano is weer opvallend aanwezig in dit verhaal. Hij gelooft de meest voor de hand liggende verklaringen niet en gaat op zoek naar achterliggende motieven of weggemoffelde belangen. Op deze manier belandt hij in de wereld van politiek, ellebogenwerk en intriges. Dankzij zijn eigenzinnige opsporingsmethodes ontdekt hij dat er meer aan de hand is dan men in eerste instantie dacht. Camilleri heeft er een opmerkelijk verhaal van gemaakt. De commissaris is onvermoeibaar, soms niet te genieten, houdt van vrouwelijk schoon en lekker eten. Hij opereert eigenzinnig en laat zich weinig gelegen liggen aan druk van hoger geplaatsten. In het begin van dit boek zijn hiervan enkele mooie voorbeelden aanwezig.
Het vorige boek kreeg van mij vier sterren, De vorm van water krijgt er drie. Ik vond deze iets minder goed. Maar deze Italiaan blijft voor mij een begenadigd schrijver met veel humor en een herkenbare stijl. Schrap de namen van hoofdpersonen, steden en locaties, vul andere namen in en ik vermoed dat ik de hand van Camilleri herken. Over de titel volgende: ‘Water heeft geen vorm van zichzelf’, zo zegt Camilleri. ‘Het neemt de vorm aan van het vat waarin het gegoten wordt.’ Mooi gezegd en interessant om na de denken over in hoeverre dit geldt voor menselijk gedrag.