Mooie compacte schrijfstijl.

De zaak van Münster is het zesde boek in de Van Veeteren-reeks van Håkan Nesser.
Hij heeft er 10 geschreven, dus we hebben er in Nederland nog 4 te goed.
In dit zesde deel is Van Veeteren zijdelings aanwezig, hij is nu antiekhandelaar, maar politiemensen vragen nog regelmatig zijn advies.

Het team van inspecteur Münster krijgt een zware klus als blijkt dat de oude Waldemar Leverkuhn is vermoord. Met talrijke messteken is hij gedood. Hij woonde samen met zijn vrouw op leeftijd, maar zij heeft ook geen idee wie de dader zou kunnen zijn. Enige tijd later verdwijnen er enkele personen die in verband staan met deze Waldemar Leverkuhn en ook hierbij staan de politiemensen voor een raadsel.

Håkan Nesser levert met deze zesde Van Veeteren weer een gedegen en goed geconstrueerd verhaal af. Zijn personages mogen er wezen en zijn schrijfstijl is kort, bondig en trefzeker. Zoals in alle boeken uit de serie blijft in het midden in welk land de verhalen zich afspelen. Het zou Denemarken maar ook Nederland kunnen zijn.

Nesser moet het niet hebben van grootsheid of spektakel. Integendeel. Hij schildert een milieu van gewone politiemensen en burgers die tegen alledaagse problemen aanlopen. Dit vergroot de herkenbaarheid.
Stukje bij beetje worden - door gedegen politiewerk - de zaken opgelost. En daarbij zit het niet altijd mee, ’t is net het gewone leven.
Van Veeteren is zijdelings aanwezig. Håkan Nesser heeft hiervoor gekozen om andere politiemensen zoals inspecteur Münster en Ewa Moreno de ruimte te geven. Hun karakter, leven en strubbelingen worden geloofwaardig uitgewerkt.
De plot verbaasde mij niet echt, wel de verrassende wending aan het eind.

Nesser toont zijn vakbekwaamheid door een mooie compacte schrijfstijl met trefzekere schetsen. Hij heeft weinig woorden nodig om situaties en personages aanschouwelijk te maken. En de soms melancholieke toonzetting verdraagt zich verbazingwekkend goed met de droge humor!
Laat de zevende maar komen!