Hebban recensie
Teveel uitweiding en beschouwing
Vrouweneiland van Inger Frimansson is het eerste boek dat ik lees van deze Zweedse schrijfster. De hoofdpersoon is Tobias Elmkvist en hij is schrijver. Zijn vader heeft een ongeluk gehad en hij verleent tijdelijk hand- en spandiensten op diens boerderij. Zijn vader woont hier samen met zijn jongere vrouw Sabina. Zij heeft een kind uit een eerdere relatie, een verstandelijk gehandicapte jongen die verdienstelijk Elvis kan imiteren. Tobias, de zoon, begint een oppervlakkige relatie met de vrouw van zijn vader. Een criminele dorpsbewoner krijgt hier lucht van en probeert uit dit gegeven een slaatje te slaan. Hij wordt vermoord, sporen worden gewist, de lezer weet wie de dader is en de vraag is of een ontmaskering volgt.
Vrouweneiland wil maar niet spannend worden. Toegegeven, het boek bevat aardige passages over het landelijke Zweedse leven, maar dat valt in het niet bij de traagheid van het verhaal. Tobias is een schrijver van het type zeurpot. Hij vindt tegenslag op zijn weg, is uit beeld, depressief en sombert over zijn leven. Niet bepaald een daadkrachtig persoon. Sabina, de vrouw van zijn vader, heeft meer kenmerken die in die richting wijzen. De romance tussen Tobias en Sabina komt min of meer uit de lucht vallen. Ik vond hun relatie niet echt aannemelijk.
Het boek lijdt aan teveel beschouwing en teveel uitweiding. Soms is er een tempoversnelling, maar daarna kabbelt het voort en worden vooral de egocentrische gedachtes van Tobias gevolgd. Hij is niet bepaald een hoofdpersoon om je mee te identificeren, Eigenlijk is de gehandicapte jongen Adam - nog het meest sympathieke karakter. Hij heeft wel iets eigens door zijn Elvis-imitaties en zijn naïeve kijk op het leven.
Al met al bepaald geen voltreffer. Teveel taal, teveel woorden en te weinig spanning. Best een aardig boek voor liefhebbers van een beschrijving van het landelijke Zweedse leven of voor lezers die gedachtegangen van een navelstarende schrijver boeiend vinden.
Maar spannend? Bijzonder? Onderscheidend? Dat alles niet.
Vrouweneiland wil maar niet spannend worden. Toegegeven, het boek bevat aardige passages over het landelijke Zweedse leven, maar dat valt in het niet bij de traagheid van het verhaal. Tobias is een schrijver van het type zeurpot. Hij vindt tegenslag op zijn weg, is uit beeld, depressief en sombert over zijn leven. Niet bepaald een daadkrachtig persoon. Sabina, de vrouw van zijn vader, heeft meer kenmerken die in die richting wijzen. De romance tussen Tobias en Sabina komt min of meer uit de lucht vallen. Ik vond hun relatie niet echt aannemelijk.
Het boek lijdt aan teveel beschouwing en teveel uitweiding. Soms is er een tempoversnelling, maar daarna kabbelt het voort en worden vooral de egocentrische gedachtes van Tobias gevolgd. Hij is niet bepaald een hoofdpersoon om je mee te identificeren, Eigenlijk is de gehandicapte jongen Adam - nog het meest sympathieke karakter. Hij heeft wel iets eigens door zijn Elvis-imitaties en zijn naïeve kijk op het leven.
Al met al bepaald geen voltreffer. Teveel taal, teveel woorden en te weinig spanning. Best een aardig boek voor liefhebbers van een beschrijving van het landelijke Zweedse leven of voor lezers die gedachtegangen van een navelstarende schrijver boeiend vinden.
Maar spannend? Bijzonder? Onderscheidend? Dat alles niet.
1
Reageer op deze recensie